Fákur - 01.04.1927, Blaðsíða 19

F Á K U R
17
og Blesa var sá lakasti, seni skráður var í í'lokks-
hlaupinu, enda skorti þá eina af öllum hestun-
um hraða til þess að keppa i úrslitahlaupi.
Ekki spáðu menn vel fyrir vekringunum,
fremur en stundum áður. Að vísu var þar kom-
inn skeiðgammur austan úr Flóa: Gráni Sveins
í Halakoti, sem talsvert orð hafði farið af. Hin-
ir voru allir úr borginni, að undanteknum Efsta-
bæjar-Vindi.
1 fyrri flokk skeiðuðu marka i milli: Hörð-
ur á 26 sek., Baldur Einars E. Kvarans á 26,4
og Efstabæjar-Vindur á 27 sek. En Gráni Sveins
hélst ekki á kostunum og marg-hröklc upp. —
I síðara fl. lá Miðdals-Sprettur einn og hélt sín-
um gamla hraða, 30 sek. Sleipnir og Gráni St.
porl. liruldvu báðir upp. -—- II. og' III. verðlaun
hlutu Hörður og Baldur.
pá var komið að úrslitahlaupi stökkhesta og
lifnaði þá heldur jdir áhorfendum. Var hest-
unum raðað í tvo flokka samkvæmt hlauptíma
og voru 7 liestar i hvorum flokki.
I fyrra flokki keptu saman allir fljótustu
hestarnir. Varð Inga-Skjóni að eins fyrstur að
marki, þá Skuggi og Sörli, en svo Iítill var
skjótleiksmunur þeirra, að klukkur náðu hon-
um ekki. Voru þeir því allir skráðir með sama
hlauptíma, 24,4 sek. priðji í röðinni var Mósi
24,5 þá Hrollur 24,8, Borgfirðingur 24,9 og
Kolskcggur 25 sek.
í síðara flokki var Hrafn að eins fyrstur,
hálfum haus framar en Örn; hlauptími beggja
24,8; næstur var Baldur Kr. Guðmundssonar
24,9, Dreki Dan. Fjeldsteds 25, Hafnarfjarðar-
Sörli 25,1, Nasi 25,2 og Hrappur 25,4 sek.
Af úrslitahlaupshestunum valdi svo dóm-
nefnd 6, er þreyta áttu um verðlaunin: 4 fljót-
ustu hestana úr fyrra fl. og 2 úr þeim siðari.
Að vísu hafði Hrollur sama tíma og Hrafn og
Örn, en þar sem hann varð 5. í röðinni í sín-
um fl., þótti sýnt, að hann mundi varla bæta
það við sig, að hann sigraði hina sömu hesta
þótt aftur væri reynt. Hinsvegar höfðu þeir
Hrafn og Örn verið fyrstir og jafnfljótir í sin-
um flokki, en ekki kept við fljótustu hestana
að þvi sinni.
Auðséð var að áhorfendur fylgdu með sterkri
athygli héstunum, er þeim var riðið norður völl-
inn og var ös mikil við bankann, enda talsvert
fjör í veðmálunum. Allir voru á einu máli um
það, að úrslitaglíman mundi standa milli þeirra
fjögurra: Mósa, Skugga, Skjóna og Sörla.
Margir treystu Sörla gamla; hann hafði áður
sýnt, að þar var ekki við lambið að leika, er
keppa átti til þrautar. En hinir voru ekki allfá-
ir, sem settu vonir sínar á Skugga og Mósa.
A hlauplínu voru hestarnir mjög a?stir og
tryltir, utan Sörli; hann beið rólega eftir merk-
inu, eins og hann var vanur. Hann var vestast-
ur á vellinum, þá Skjóni, Mósi, Hrafn og Örn
austastur. — Loksins reið skotið af. Hröklt þá
Skuggi við og skelti sér á hliðina á Mósa, er
hrakti Skjóna þétt að Sörla. Voru þessir fjórir
hestar svo að segja í þvögu er þeir náðu fram-
takinu. En það skifti engum togum þar til að;
Skuggi skaust fram úr hópnum og hélt vellinum
eftir það og Mósi honum næstur. Lauk sprett-
inum með fullkomnum sigri Skugga, 23,5 sek.,
Mósi 23,8, Sörli 24, Skjóni 24,2, Hrafn 24,5 og
Örn 24,8 sek.
Miklar æsingar og enn meiri flokkadrættir
urðu manna i milli út af spretti þessum. Eink-
um þóttu þeir hávaðasamir, sem ætlað höfðu
Sörla að vinna. Heimtuðu þeir að spretturinn
yrði dæmdur ógildur og hestarnir látnir þreyta
aftur og færðu fyrir því þá ástæðu, að knapinn
á Skugga (Arthur Guðmundss.) hefði riðið í
veg fyrir hestana, sem vestan við hann voru á
vellinum og með því tafið fyrir þeim. En mönn-
um þeim, sem hæst létu, var bent á það, að því
að eins mundi slikt geta ált sér stað, að riðið
væri fyrir hest eða hesta á harða spretti, að
knapinn sem það gerði væri þá á skjótasta hest-
inum. Og við það var látið sitja. Dómnefnd úr-
skurðaði sprettinn gildan og dæmdi hestunum
verðlaun eftir þeirri röð, sem þeir komu að
marki.
III. kappreiðar sumarið 1924.
pær voru hóðar sunnudaginn 17. ágúst og var
þátttaka með lakasta móti.
I flokkaskrá voru skráðir 12 stökkhestar, all-
ir úr Reykjavík. Af nafnkunnum hestum voru
þar eingöngu Sörli og Ilrafn, en Hrafn kom ekki
á vettvang.
Aftur á móti komu þar 8 vekringar og meiri
hluti þeirra utanbæjar hestar, og sumir þeirra