Fákur - 01.04.1927, Blaðsíða 30

28
F Á K U R
Kollafjarðar-
förin 5. sept-
ember 1926.
Upp í Mosfells-
sveit. — Mynd-
in er tekin á
veginum rétt
fyrir ofan
Álafoss.
Að gamni mínu ælla eg að láta hagskýrslur
íslands færa mönnum heim sanninn um, að
þótt lirossasalan hafi þvi miður ekki ætíð geng-
ið eins vel og á hefði verið kosið, þá hel'ir hún
samt sem áður flutt landi og lýð árlega allálit-
lega fjárupphæð.
Ár Tula útfl. liestu. Krónur
1909 3842 302.169
1910 3002 252.882
1911 2522 219.152
1912 2196 202.915
1913 3139 302.996
1915 3637 708.054
1916 2384 544.172
1921 1878 487.015
1922 1008 164.412
1923 3958 1.079.119
1924 2307 572.500
1925 1017 207.230
1926 490 73.000
Framanritaðar tölur tala sjálfar sínu máli,
svo eg álíl óþarft að skýra þær hér frekara.
Við lestur þeirra er sýnilegt, að hrossasalan má
ekki þverra, heldur verður hún, ef auðið er, að
aukast, og það vonandi tekst, ef alt er rétt í
pottinn búið. Hverfi hrossasalan við útlönd, þá
má óhætt segja, eins og þar stendur: „Að þá
missi margur spón úr askinum sínum.“
Eins og eg tók fram hér að framan, má svo
að orði kveða, að einungis úrkast af þeim liross-
um, sem alin hafa verið upp liér á landi liafi
verið seld til útlanda og má lcalla slemhilukku
hvað lcngi sú sala hcfir fleyst.
Mér vitanlega er það ekki nema alls einu sinni
sem héðan hefir verið gerð tilraun til að selja
reiðhesta til Danmerkur. J7að var vorið 1906, að
Guðjón sál. Guðmundsson, er þá var ráðunaut-
ur Búnaðarfél. Islands, brá sér lil Danmerkur
með nokkra sæmilega góða reiðhesta. J?á bestu
úr þeim hóp seldi hann, mátti segja, prýðilega.
Mér og ýmsum öðrum er því hulin ráðgáta af
hvaða ástæðum þeim sölutilraunum var slept,
þótt Guðjón andaðist skömniu þar eftir, þvi að
maður kom þar í manns stað.
Á árunum 1909—lí)12 sendi eg nokkra reið-
kesta til Danmerkur, eftir pöntun þaðan, og
f kk þá sæmilega greidda, en með því að eg þá
gaf mig lítið við hestasölu, ]>á varð sú sala
endaslepp. Hestar þeir, er eg sendi þangað, voru
prýðis góðir vekringar, og jafnhliða valdir
töltarar, enda var ekkert að þeim fundið frá
kaupendanna hálfu. —■ Af þessu ræð eg, að vel
væri vert að gerð yrði enn á ný tilraun með að
selja reiðhesta Iiéðan til Danmerkur og ef til
vill víðar um lönd.
Mín skoðun er sú, að ef við ætlum að gera
okkur far um að selja eina eða aðra vöruteg-
und, þá verði að sýna væntanlegum kaupendum
hana, en ekki krefjast þess, að varan sé keypt
óséð, og á það eigi síst við, þegar selja á hesta.
pað er einnig alkunnugt, að í útlöndum eru oft
menn, sem við kaup og sölu hesta fást, ekki