Tónlistin - 01.11.1943, Qupperneq 16

14
TÓNLISTIN
Þorsteinn Konráðsson:
Um nótnakost íslenzkra tónlistarmanna
I öðru hefli „Tónlistarinnar“ er þess
gelið, að í ráði sé að smákomi út stutt
greinargerð um nótnabókakost ís-
lenzkra tónlistarmanna á 19. öld.
Ýmissa orsaka vegna er ekki hægt
að byrja á henni fyrr en eftir 1850.
Þótt hér verði reynt að gera til-
raun til að kasta ljósi vfir einn þátt
liðinnar tiðar, er það fyrirfram vit-
anlegt, að það er mörgum takmörk-
unum bundið, sem skapast fyrst og
fremst af ]>ví, að við eigum enga
samfellda íslenzka söngsögu, og síð-
an af þvi, að blöð og límarit hafa til
skamms tíma látið sig litlu varða
þá grein bókmenntanna. — Gömul
staðrevnd segir, að menning á hverju
sviði fvlgi hókunum og bækurnar
menningunni; þessi ummæli virð-
ast benda í þá átt, að ekki sé með
öllu ófróðlegt né þýðingarlaust að
kynnast því, hvaða menningarmeð-
öl og aðstöðu þeir tónlistarmenn,
sem á undan eru gengnir, liafa stuðzt
við og haft til afnota, því að óefað
ganga úr skugga um áhrifin. Ef þið,
sem hafið einhvern meðfæddan
smekk fyrir tónlist og möguleika til
að hlýða á liana, fvlgið þessurn ráð-
um, munuð þið áður en mjög langt
líður vakna til meðvitundar um það,
að heilbrigt, músíkalskt athafnalíf
einstáklingsins er eitt af mestu og
stærstu andlegu velferðarmálum
þjóðarinnar.
hefir hver þeirra skapað streng í tón-
listarsál þjóðarinnar á sínum tíma,
streng, sem vaxandi þjóðarmenning
hefir fágað og heldur áfram að fága.
í þessurn stuttu köflum verður
fyrst og fremst stuðzt við þær heim-
ildir, sem lilgreindar eru í þeim bók-
um, er höfundarrir liafa gefið út;
í öðru lagi við það, sem náðst hefir
um það efni í ævisögum og blaða-
greinum — og í þriðja og síðasta
lagi það, sem náðst hefir að skrifa
upp eftir ýmsu fólki um það efni á
síðastliðnum 50 árum. Phi þó er
víst, að margt er horfið og verður
ekki grafið upp — og jafnvist, að
það ástand, sem hér á landi ríkti
áður á sviði tónlistar, hefir skapað
það sem nú er. Erlend skyndiáhrif
fá þar litlu um þokað. íslendingar
hafa ávallt sjálfir fundið sína eigin
leið, og þeir hafa jafnan orðið að
berjast vasldega fyrir niðurstöðum
sínum, sem síðar hafa orðið megin-
uppistaðan í dýrkeyptri og óhagg-
anlegri lífsreynslu þeirra.
Ari Sæmundsen
umboðsmaður
Ari var ættaður úr Lundareykja-
dal í Borgarfirði syðra, fæddur 1797.
Hann fór ungur til Magnúsar Step-
hensen, var hjá honum í 3 ár og
nam prentiðn. Jón Borgfirðingur
telur, að hjá Magnúsi hafi Ari lært
söngfræði. Áxið 1833 var Ari orð-