Tónlistin - 01.11.1943, Blaðsíða 48

Tónlistin - 01.11.1943, Blaðsíða 48
46 TÓNLISTIN líkum lætur. Hefir tónskáldinu tekizt a'S ná miklum verkunummeöeinföldumm'eð ölum. „Tilbrigöi viö frumsamiö rímna- lag“ eftir Árna Björnsson er viökunnan- legt verk og aögengilegt. „Tilbrigöi yfir forníslenzkt sálmalag“ eftir Hallgrím Helgason er mikiö hljómsveitarverk, en hljómsveitarbúningurinn er fullþykkur, svo aö sálmamelódían greinist ekki glöggt í gegn. Höfundurinn lék nokkru síðar í útvarpiö tilbrigöi urn eigiö stef fyrir píanó, en í því verki gætti ekki þessara annmarka; var þaö vel unnið og gott verk. Karl O. Runólfsson er eftir- tektarvert tónskáld. Hann kærir sig ekki um að þræöa troðnar brautir og fer sínar eigin götur. Raddsetningar hans á fjór- um íslenzkuin þjóölögum eru frumlegar og skemmtilegar og sýna, að hann hefir gott lag á aö skrifa fyrir hljómsveit. Á þessum hljómleikum sungu Guðrún Ágústsdóttir og Pétur Á. Jónsson nokk- ur lög, frúin söng lög eftir Þórarin Jónsson, en Pétur söng lög eftir Markús heitin Kristjánsson. „Bikarinn" eftir Markús er stórslegið sönglag, þrungið dramatiskum krafti. Söngur Péturs missti ekki marks, og er langt síðan ég hefi heyrt honum takast eins vel upp. Frúin geröi og lögum Þórarins góð skil. Dr Urbantschitsch s^jórnaði Hljómsveit Revkjavíkur, en þrátt fyrir hans ágætu stjórn þá sagöi það til sin, að stuttur fresHir hefir verið til æfinga. Kpmm^rmúsíkkvöld var haldið s;öar. Þar lék ungfrú Gnðríður Guðmundsdótt- ir. kennari við Tónlistarskólann, eink'T skilmerkilega tilbrigöi við lagið „Stóð ég úti í tunglsljósi" eftir Biörgvin Guð- mundsson. Þetta er mikið píanóverk, og sýnir tónskáldið á sér nýja hlið meö því, því fram að þessu er hann aðallega kunnur fyrir sönglög sín. Mér finnst tón- skáldið sterkara á svellinu í sönglögun- um, ekki sízt kórverkunum. Strokkvart- ettskafli — Andante — eftir Emil Thor- oddsen var og leikinn þarna. Er það fall- egur kafli. Encla þótt Emil.standi sem tónskáld með báða fætur í liöna tíman- um, eins og raunar flest íslenzk tónskáld, þá er handbragðið hjá honum jafnan list- fengt og músíkin oftast fögur, svo aö mörinum er ánægja að því, sem frá hans hendi kemur. Loks kem ég að því verk- inu, sem einna mesta athygli vakti, en það er „Stef með tilbrigðum fytir fiölu og píanó“ eftir Helga Pálsson. Þetta verk var líka mjög vel flutt af þeim Árna Kristjánssyni og Birni Ólafssyni. Helgi hefir áöur vakiö eftirtekt með fiðluverkum sínum, sem leikin hafa ver- ið á háskólatónleikum og í útvarpi.ru. Athyglin hefir beinzt að þeim einkum fyrir þaö, aö í þeim viröist vera eitthvað, sem sprottiö er af hræringum samtíðar- innar. Helgi virðist ekki einblína aftur á bak. Hann semur verk, eins og vænta má af manni, sem lifir á 20. öldinni, en bergmálar ekki hugsjónir 19. aldarinn- ar. Verkið, sem hér er um að ræða, er frískt og lifandi, og vakti það gleði. Höf- undur notar í því allmikið kvinta, og mun þaö ef til vill verða suinum þrándur í götu til að geta melt verkiö fyrst í stað. Af eintómri hæversku hefir höfundur ekki nefnt verkið með tæmandi nafni, en þaö ætti að heita: „Stef með tilbrigðum 0g tvöfaldri fúgu fyrir fiðlu og píanó“. Kristján Kristjánsson söngvari söng nokkur lög eftir Bjarna Þorsteinsson, Árna Thorsteinson og Emil Thoroddsen með undirleik síðastnefnda tónskáldsins. Söngur hans var bæði fágaður og smekk- legur, og var honum vel fagnað. Listamannavikan hefir gefið gott yfir- lit yfir það, á hvaða stigi is'enzk tónlist stendur. Sönglögin eru yfirleitt undir á- hrifum rómanísku stefnu 19. aldarinnar, og meðal þeirra eru þó nokkur, sem nefna mætti hreinar söngperlur. Hljómsveitar- verkin eru ungur gróöur, sem enn er stutt á veg kominn, sum eru lítið meira en tilraunir byrjandans, en þó hafa þeg- ar komið fram þroskuð verk á þessu sviði, sem spá góðu um framhaldið. B. A. A þessu ári minnist Noregur 100 ára fæðingardags mesta tónskálds síns og eins af sínurn beztu sonum, Edvards
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Tónlistin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tónlistin
https://timarit.is/publication/922

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.