Bændablaðið - 31.08.2004, Blaðsíða 15

Þriðjudagur 31. ágúst 2004 15
Vesturlands en ákvað að gefa skólagöngu
síðasta tækifæri. Eins og ég sagði var sálfræðin
alltaf eitthvað sem heillaði mig og ég hafði
tekið svo mikla sálfræði á Akranesi svo það
var eina fagið sem mér fannst ég kunna
eitthvað í. Þegar ég kom svo að Laugum þá
sagði kennarinn sem kenndi mér sálfræði að
það væri hálf ósanngjarnt að hann væri að
kenna mér sálfræði því ég kynni raunar miklu
meira í henni en hann. Þetta var svona létt grín
á milli vina. Ég hef aldrei verið mikill
námshestur en geri það sem ég þarf að gera og
ekkert meira. Mér finnst ég vera að koma
"heim" þegar ég kem norður að Laugum.
Ritgerðin mín heitir - Heim að Laugum - en
titillinn er tekinn úr ljóði eftir Örn Snorrason
sem var kennari við Laugaskóla. Ljóðið er
yfirleitt kallað Laugamannasöngur."
Sögukennarinn hafði mikil áhrif
"Ég bar mikla virðingu fyrir kennurunum á
Laugum og ekki síður bar ég virðingu fyrir
þeim sem vinum. Það var sérstaklega einn
maður sem einmitt kenndi mér sögu og var
námsráðgjafi og áfangastjóri á þeim tíma,
Sverrir Haraldsson heitir hann.
Hann hafði þau áhrif á mig að ég sá að ég
var kannski ekki eins vitlaus og mér fannst ég
alltaf vera og ber ég mikla virðingu fyrir
honum enda bæði góður maður og kennari.
Það má eiginlega segja að hann hafi komið
mér einhvern veginn á sporið svona óviljandi
eða orðið þess valdandi að ég fékk áhuga á
frekara námi.
Ég fór allt í einu að hlusta sem er hlutur
sem ég var ekkert duglegur við áður í lífinu.
Ég byrjaði haustið 2002 í Háskóla Íslands
og þá í sálfræði en hætti eftir mánuð, ég náði
að þrauka það lengi og hugsaði með mér að
þetta væri hlutur sem ég gæti aldrei gengið í
gegnum í fjögur ár. Ég sá það að ég hafði lifað
í draumaheimi fram að því og sálfræðin var
sveipuð einhverjum dýrðarljóma í mínum huga
og sennilega eru fleiri á sama máli, þar sem
þetta er ein af aðsóknarmestu greinum
háskólans.
Það sem vekur áhuga minn varðandi
sagnfræðina er það að mér finnst ég ekki vera
að læra neinar staðreyndir utan að, þó kannski
einstaka ártöl. Mér finnst námið víkkar
sjóndeildarhringinn og ég sé hlutina í miklu
víðara samhengi. Maður er eiginlega að læra
bakgrunn allra hluta sem eru að gerast svo sem
hver undirrót atburðanna er. Það gerir manni
kleift að skilja það sem hefur gerst í heiminum
miklu betur og mér finnst ég hafa þroskast
alveg gífurlega mikið á þessum stutta tíma sem
ég hef verið í sagnfræðinni. Það er alltaf inni í
myndinni að ég nái mér í kennsluréttindi síðar
meir. En núna legg ég mig lítið fram við námið
og það er merkilegt hvað maður kemst langt á
litlu þegar nám er annars vegar."
Dreymir um
að verða rithöfundur
"Mér finnst eins og þetta nám hafi vakið
áhuga minn á svo mörgu jafnvel þótt ég sé ekki
kominn á það stig að á jólagjafaóskalistanum
séu ævisögur stórmenna eða Saga Reykjavíkur
svo fátt eitt sé nefnt en að vissu marki hef ég
gaman af því að lesa þetta. Annars er ég mikill
draumóramaður. Mig dreymir til dæmis um að
verða rithöfundur sem ég veit að er ekki mjög
raunhæft. Þessi vinnubrögð sem ég læri í
sagnfræðinni geta hjápað mér mjög mikið ef
ég til dæmis skrifaði skáldsögu.
Það er draumur minn að geta séð fyrir mér
og mínum með ritstörfum hvort sem það tekst
eða ekki og búa úti á landi. Mér líður mjög vel
í Kópavogi en ég verð alltaf sveitastrákur. Ef
ég fengi símtal í dag úr mínu heimahéraði,
Borgarfirði, og mér væri boðin góð vinna, vel
borguð og ég yrði að byrja strax á morgun
þyrfti ég ekki að hugsa mig tvisvar um, ég
mundi hlaupa af stað.
Kærasta mín er líka dreifbýlismanneskja,
uppalin á Bakkafirði. Ég kynntist henni á
Laugum. Við höfum ákveðið að vera hér í
bænum þangað til ég hef lokið háskólanáminu
en flytja síðan út á land hvert sem það verður."
Gráskinna
í uppáhaldi
"Áhugamál mín tengjast bóklestri. Ég hef
til dæmis gaman af því að lesa þjóðsögur Jóns
Árnasonar. Ein af mínum uppáhaldsbókum er
Gráskinna. Það er bók sem ég las spjaldanna á
milli þegar ég var lítill og ég les hana enn. Ég
er með hausinn í skýjunum og þar af leiðandi
eru áhugamálin mjög tengd því. Nú er
aðaláhugamálið mitt að taka þátt í því að ala
upp nýfæddan son okkar. Ég fór nýlega með
hann í ungbarnaskoðun. Þar voru fleiri börn
sem fædd voru um svipað leyti og mér fannst
hann algjör risi enda var hann fæddur 17
merkur."
Fallegasta bæjarstæði landsins
"Rauðanes, sem er sögufrægur staður, er í
mínum huga fallegasta bæjarstæði landsins.
Það hét áður Raufarnes. Þar var Skalla-Grímur
Kveldúlfsson með smiðju og þar er þessi frægi
Skalla-Grímssteinn sem hann á að hafa kafað
eftir í Borgarfjörðinn og róið með í land eins
og segir í Egils sögu. Þessi steinn er þarna enn
í fjörunni og talinn fjögurra manna tak. Afi
minn var harður á því að þetta væri Skalla-
Grímssteinn."
Sveitin togar alltaf í mig
Eygló Traustadóttir er nemandi í
bókasafns- og upplýsingafræði við Háskóla
Íslands. Hún býr á stúdentagörðum ásamt
kærasta sínum, Óla Gneista Sóleyjarsyni, sem
einnig er við nám í bókasafns- og
upplýsingafræði. Eygló ólst upp á Rauðhólum
í Vopnafirði. Bærinn er í Hofsárdal sem er einn
þeirra þriggja dala sem eru í Vopnafirði en um
hann rennur hin fengsæla laxveiðiá, Hofsá.
Foreldrar Eyglóar, Steinunn Zoëga og Trausti
Gunnsteinsson, búa með kindur auk þess að
stunda atvinnu utan heimilis.
"Núna eru eingöngu kindur og hundar en
þegar ég var að alast hér upp vorum við líka
með fleiri dýr svo sem hænur, kálfa, gæsir,
ketti og kanínur. Ég kem heim reglulega og
finnst eiginlega ómissandi að koma í
sauðburðinn á vorin eftir að skólinn er búinn.
Ég hef mjög gaman af dýrunum og sveitin
togar alltaf í mig."
Námið tekið á hraðferð
Skólaganga Eyglóar hófst í
Vopnafjarðarskóla þar sem hún lauk
grunnskólaprófi og hélt síðan til náms á
Akureyri. "Ég var í tvo vetur við nám í
Verkmenntaskólanum á Akureyri og flutti
síðan til Reykjavíkur og útskrifaðist með
stúdentspróf af félagsfræðibraut frá
Fjölbrautaskólanum við Ármúla um jólin
2002."
Eygló hóf námið í bókasafns- og
upplýsingafræði til 90 eininga í janúar 2003 og
er rúmlega hálfnuð og má segja að hún taki
námið á hraðferð enda hefur hún tekið um 20
einingar á önn en fullt nám miðast við 15
einingar. "Ég vinn ekki með náminu yfir
veturinn og er ekki komin með fjölskyldu þess
vegna hef góðan tíma til að sinna því. Ég er
mjög ánægð með námið og stefni að því að
klára það á næsta ári. Í sumar starfa ég á
Borgarbókasafninu í Grafarvogi þannig að ég
fæ ágætis æfingu á safni. Í framtíðinni gæti ég
hugsað mér að fara í framhaldsnám, þá jafnvel
í kennslufræði og síðan námsráðgjöf eða fara í
framhaldsnám erlendis í bókasafns- og
upplýsingafræði en fyrst ætla ég að vinna um
tíma. Það verður bara að koma í ljós hvort eða
hvenær ég fer í frekara nám."
Litlir atvinnumöguleikar
"Ég gæti vel hugsað mér að búa á
Vopnafirði eða á Akureyri og er þess vegna
með það í huga að gott væri að hafa
kennslufræðina jafnhliða BA-náminu í
bókasafns og upplýsingafræði. En það kemur í
ljós hvernig þetta vinnst allt saman og auðvitað
hefur það sitt að segja hvar ég fæ góða vinnu.
Atvinnumöguleikar fólks með háskólapróf eru
ekki miklir úti á landsbyggðinni, það er þá
helst við kennslu eða hjúkrunarstörf."
Áhugamál Eyglóar utan námsins eru
fjölmörg.
"Ég hef gaman af lestri og les töluvert
skáldsögur, ævisögur og fræðibækur. Ég hef
líka mjög gaman af að spila ýmis borðspil svo
sem Picitionary, Trivial Pursuit og Risk og hóa
gjarnan í vini til að spila. Þá hef ég gaman af
ferðalögum bæði innanlands og utan og ég og
kærasti minn fórum eftir að prófum lauk í 5
daga ferð til Kaupmannahafnar og skoðuðum
þar ýmislegt markvert eins og dýragarðinn og
mörg söfn."
Fjölskyldan gagntekin af
hestaáhuga
Eðvarð Ingi Friðriksson hefur lokið
fyrsta ári í viðskiptafræði við Háskóla
Íslands. Hann ólst upp á Varmalæk í fyrrum
Lýtingsstaðahreppi í Skagafirði. Þar var til
skamms tíma stundaður hefðbundinn
búskapur en núna tengist búskapurinn á
Varmalæk nær eingöngu hestum og mikið
er unnið við tamningar og kemur það ekki á
óvart þegar Skagfirðingar eru annars vegar.
"Ég er næstyngstur fjögurra alsystkina.
Foreldrar mínir eru Lovísa Sveinsdóttir og
Friðrik Rúnar Friðriksson en hann býr á
Lambeyrum sem er í sama hreppi. Við
búum á Varmalæk 1, ég mamma, amma og
yngri bróðir minn. Bróðir mömmu og
fjölskylda hans búa á Varmalæk II og þau
eru með fjölda hesta. Elsti bróðir minn er
kominn með fjölskyldu og býr líka í
hreppnum. Hann vinnur við smíðar en
starfar jafnframt við tamningar. Systir mín
er nýlega flutt í Húnavatnssýslu og rekur
þar tamningamiðstöð. Yngsti bróðir minn er
enn heima við og er að læra smíðar.
Hestaáhuginn í fjölskyldunni er sérstaklega
mikill. Ég ólst upp við hestamennsku sem
hefur verið hluti af lífi mínu alveg fram að
þessu. Eftir að ég fór að heiman hafa
afskipti mín af hestum og dýrum minnkað
en áhuginn er fyrir hendi og ég fer nokkrum
sinnum á ári á hestbak."
Ekkert sem freistar mín frekar
Eftir grunnskóla fór Eðvarð í
Menntaskólann á Akureyri og varð stúdent
þaðan vorið 2002. "Mér fannst alveg frábært
að vera á Akureyri. Ég var á eðlisfræðibraut
en var ekki alveg tilbúinn til að halda áfram
í endalausri eðlis- og stærðfræði og valdi
því viðskiptafræðina þegar ég hóf nám við
Háskóla Íslands síðastliðið haust. Þegar ég
fór að skoða námskrána fannst mér að
áhuginn væri helst á þessu sviði. Ég kann
ágætlega við þetta nám það sem af er og
stefni á að klára það en það er ekkert freistar
mín frekar.
Það voru alveg frábærir kennarar sem
kenndu bæði stærðfræði og eðlisfræði við
Menntaskólann á Akureyri sem ég virði
mjög mikils. Níels Karlsson kenndi
stærðfræði og Þorsteinn Egilsson, sem er
hættur, var eðlisfræðikennari. Þetta voru
aðalkennararnir mínir við MA og báðir
mjög góðir kennarar. Ég valdi eðlisfræði-
brautina vegna áhuga á stærðfræði, mér
fannst hún passa mér best. Stærðfræðin í
viðskiptafræðinni er mér því frekar létt og
mér þykir námið skemmtilegt."
Eðvarð segir að ýmislegt hafi komið
honum á óvart þegar hann byrjaði í
viðskiptafræðinni. "Ég bjóst til dæmis ekki
við að það væri komið inn á heimspeki og
stjórnun en það er hægt að velja um svo
margar leiðir í viðskiptafræðinni. Á þriðja
námsári verður komið inn á lögfræði sem
mér þykir frekar heillandi."
Flestir héldu áfram námi
"Þegar ég fór í Menntaskólann á
Akureyri þá voru örugglega um 80% skóla-
systkina minna sem héldu áfram í námi og
fóru í framhaldsnám en það varð þó eitt-
hvert brottfall eftir fyrsta námsárið. Mér
finnst það orðið frekar algengt að unglingar
fari í framhaldsnám og ekkert síður krakkar
úr sveitum. Flestir Skagfirðingar fara í
Fjölbrautaskóla Norðurlands vestra á
Sauðárkróki. Ég held að það sé að aukast að
sveitakrakkar haldi áfram í námi.
Vinahópurinn sem ég myndaði í
Menntaskólanum á Akureyri samanstendur
8 til 10 strákum og eru þeir flestir komnir
suður í Háskóla Íslands.
Það var mjög skrýtið að mæta í fyrsta
tímann í viðskiptafræðinni. Ég þekkti engan
og í tímanum voru örugglega um 300 manns
og kennt var í Háskólabíói. Þegar til kom þá
voru þarna nokkrir sem ég kannaðist við úr
MA og svo hefur maður kynnst mörgum
síðan. Við höldum mikið hópinn sem
kynntumst best í MA.
Við leigjum þrír saman íbúð hér í
Reykjavík, stutt frá okkur búa fjórir skóla-
bræður okkar í annarri íbúð og það er mikill
samgangur á milli. Það var fyrir algjöra
tilviljun að við leigðum svona nálægt hver
öðrum."
Festival í Ríó og salteyðimerkur
"Við þrír sem leigjum saman fórum eftir
að við útskrifuðumst úr MA í þriggja mánaða
skipulagt ferðalag um Suður-Ameríku. Það
var farið í gegnum sex lönd, Brasilíu,
Argentínu til Chile, þaðan til Bolivíu, Perú og
Ekvador. Það var trukkur sem flutti okkur á
milli staða og gistum við ýmist í tjaldi eða á
hóteli."
Eðvarð segir að það sé margt sem sé
honum ógleymanlegt sem bar fyrir augu hans.
"Við hófum ferðina á festivali í Ríó sem var
toppurinn og merkilegt að sjá
salteyðimerkurnar í Bolivíu og einnig að
kynnast lífsháttum fólksins og sjá
fátækrahverfin. Við vissum lítið um þessi
lönd fyrir en þegar við fórum á milli staða
fengum við bæklinga og allar upplýsingar um
löndin og það markverðasta á hverjum stað.
Þetta víkkaði óneitanlega
sjóndeildarhringinn."
Orðnir æfðir í eldhúsverkum
"Við eldum alltaf og erum búnir að vera
rosalega duglegir í eldhúsverkunum og eldum
yfirleitt kvöldmat fjórum til fimm sinnum í
viku og stundum hádegismat líka."
Aðspurður um það hvað sé á matseðlinum
segir Eðvarð að það sé afar fjölbreytt. "Þetta
reddast alltaf, við hringjum í mæður okkar og
gerum ýmsar tilraunir. Okkur finnst til dæmis
mjög gaman að hafa venjulegan mat eins og
lasanía, hrygg, gæs eða file. Það eru þrír
pítsustaðir sem eru í innan við einnar mínútna
göngufæri frá okkur og þó höfum við ekki
pantað okkur pitzu nema þrisvar sinnum frá
því að við fluttum inn í haust. Við erum líka
nokkuð duglegir í að skemmta okkur og
hittumst allar helgar og endum þá oftast niðri
í bæ og stundum á einhverju veitingahúsi."
Vildi helst búa í Skagafirði
Eðvarð segist hafa áhuga á að búa úti á
landi að loknu námi
"Ég gæti mjög vel hugsað mér það og þá
allra helst í Skagafirði. Það fer þó allt eftir
atvinnuframboði en framtíðin verður að leiða
það í ljós. Ég ætlaði mér nú aldrei að enda inni
á skrifstofu einhvers staðar en eftir þennan
fyrsta vetur í viðskiptafræðinni þá þykir mér
það ekkert svo óhugsandi. Ég stefni að því að
klára þetta nám og langar síðan að læra
eitthvað meira en hef ekki endanlega ákveðið
hvað það verður, ég ætla bara að bíða og sjá
hvað mér dettur í hug þegar líður á námið.
Áhugamál mín tengjast ýmsum íþróttum.
Við félagarnir leigjum sal og æfum fótbolta. Í
vetur æfði ég körfu. Einnig hef ég mikinn
áhuga á flúðasiglingum.
Það má segja að ég hafi farið í
flúðasiglingar í staðinn fyrir hestamennskuna.
Ég byrjaði að sigla við 15 ára aldur."
Arnheiður Guðlaugsdóttir.
Viggó
Edvarð