Orðlaus - 01.12.2005, Blaðsíða 32

32
í hljómsveitinni [hlær], það hljómar kannski
kjánalega. Sling er samt mín uppáhalds
íslenska hljómsveit."
-Einar, vilt þú þá ekki segja okkur frá Þóris
plötu?
Einar: „Mér finnst hún alveg frábær...
er reyndar örugglega uppáhalds íslenska
platan mín á árinu. Það hljómar kannski
skrýtilega að við séum að tala svona vel
um hvorn annan, en ég er bara rosalega
hrifinn af plötunni hans og hún er líka mikil
framför frá þeirri síðustu, þó hún hafi líka
verið mjög góð. Hún hefur mikið við sig,
góð lög og texta, flottan flutning... það er
oft erfitt að fara náið í kvíarnar af hverju
manni finnst eitthvað gott eða útskýra það
almennilega."
Þórir hrærir í súkkulaðinu og réttir svo
rjómann
Kira: „Þórir, taktu þig nú til og hrærðu
aðeins í súkkulaðinu"
Þórir hófst handa við að hræra fyrir Kiru,
en fljótlega afréð gestgjafinn að betur færi
að hita það eilítið upp. Meðan hann var að
athafna sig við það spurði DNA: „Hvernig
dóma hafið þið verið að fá fyrir plöturnar
ykkar?"
Þórir: „Já, ég hef verið að fá ágætis dóma
það sem af er."
Kira: „Já, sömuleiðis, þar sem það hefur
birst. Ég fékk fína dóma i Rolling Stone."
DIMA: „Varstu dæmd í Rolling Stone?"
Kira: „Já, hann kom á tónleikana mína,
David Fricke."
DNA: „Flott, þessi umfjöllun í Rolling Stone,
gaman að sjá talað um íslenska tónlist þar. Ég
sá eina umfjöllun um sjóið okkar á Airwaves,
maðurinn hélt við værum gangstarapparar,
„I had the impression that these guys were
the gangsta crunk of lceland - I asked one
of the locals and he said they only rhyme
about their penises." Ég var kátur að fá
svona umsögn, hann hélt ég væri gangster!
Hvernig fannst ykkur annars á Airwaves?"
Kira: „Mér fannst mjög gaman."
Einar: „Það hafði sínar góðu og slæmu
hliðar."
Þórir: „Ég er svona fýlupúki og hafði
ekkert voðalega gaman af þessu. Það er svo
leiðinlegt andrúmsloft, þó það séu þarna
mörg góð bönd."
Kira: „Það var best ef maður valdi sér stað
að vera áfyrir kvöldið, mértókstaðgera það
næstum alltaf, nema þegar Benna Hemm
Hemm röðin náði niður á Lækjartorg."
Einar: „Æi, ég veit það ekki. Mér finnst
hálf glatað, þú sérð þarna einhvern lista af
böndum og ákveður í kjölfarið að kaupa þér
miða - og kannski flugmiða til íslands um
leið. Svo var bara fullt af fólki sem komst
hvergi inn."
Kira: „Getur einhver rétt mér rjómann? Er
hægt að fá meiri rjóma hérna?"
Dóri DNA hótar að drekkja sér - Daníel
lætur sjá sig
Og Kira Kira fær rjómann sinn og
bætir honum út í kakóið, spyr í kjölfarið
sessunauta sína hvort þeir hafi heyrt A little
trip to heaven Mugisons. I kjölfarið spinnast
nokkrar umræður um gulldrenginn glæsta
og hæfileika hans, þar eru nær allir sammála
um að fari stakur snillingur og að auki mikið
Ijúfmenni (hvernig væri enda annað hægt?).
Svo segir gestgjafinn: „Dóri, nú læt ég þig
svara aðeins fyrir íslenskt hiphop..."
DNA: „Plíííís ekki spyrja hvort rapp sé dautt,
ég drekki mér í pottinum, ég sver það!"
Kira: „Ha ha, í kakópottinum!"
DNA: „Sko, rapp er ekki dautt. Það vilja
bara allir að það deyi."
-Já, þaðátti reyndarekki að veraspurningin,
en fyrst þú minnist á það, af hverju eru NBC
ekkert búnir að kynna plötuna sína?
DNA: „Menn eru í prófum!"
-Þarna liggur kannski munurinn? Þórir
hætti í skóla til að gera sína list... þið NBC-
menn verðið að steypa ykkur í músíkina!
DNA: „Ég veit það! Þessi plata er samt
sérstök og meira gefin út til að friða sál
okkar en nokkuð annað. Hún var tilbúin
fyrir ári, svo bara lentum við í hellings veseni
með hana. Ég er mjög ánægður með þessa
plötu, en það fer pínulítið í taugarnar á mér,
sú vitneskja að ég er í dag mun betri rappari
en þegar hún var tekin upp."
Einar: „Já, þið eruð að klára dæmið bara,
svo þið getið tekið næsta skref. Það er oft
mikilvægt..."
í þessu dinglar dyrabjallan og gestgjafinn
fer til þess að hleypa Daníel Ágústi inn.
Á meðan spinnast líflegar umræður um
raunveruleikaþætti meðal boðsgestanna
og óhætt er að segja að sitt sýnist hverjum
um þau mál. DNA viðurkennir einn manna
að fylgjast spenntur með því, Þórir segist sjá
brot og brot og Kira fær víst alltaf aulahroll
þegar hún sér svoleiðis. Einar svarar á þann
veg að kannski fái raunveruleikakeppendur
alltaf aulahroll þegar þeir sjái hæstvirta
boðsgesti. Daníel sest niður og kynnir sig,
raunveruleikaumræðurnar halda áfram í smá
stund og lýkur loks með hinum ódauðlegu
orðum „Viltu þessa rós eða ekki?" Þá er
DNA aftur spurður:
Af hverju NBC spila aldrei með Singapore
Sling
-Nú er eitt það skemmtilegasta við
reykvísku tónlistarsenuna að mínum dómi
það hve lítill aðskilnaður er í gangi, hún er
eins og stórt partý, Þórir spilar með Sling og
kannski Mínus líka - því við erum í raun of
fá til að skipta okkur mikið niður í senur og
hreyfingar. Nema kannski í harðkjarnarokki
svo og rappi, þar sem aðilarnir mála sig
mikið út í horn og eru í litlum samskiptum
við aðra. Hvað veldur? Af hverju spila NBC
aldrei með Sling?
DNA: „Af því að okkur hefur aldrei verið
boðið það. Já, en ég skil hvað þú meinar
og finnst þetta ástand mjög leiðinlegt.
Við rapparar erum að gera músík fyrir
hálf-leiðinlegan hóp, „rap-audience" er
hálf glatað svona. Ekki misskilja, þetta eru
allt mjög fínir einstaklingar, en þegar þeir
koma saman í eina rappmenningu verður
stemmningin oft skrýtin og útilokandi.
Ég man þegar rappið var fyrst að koma
almennilega á yfirborðið á íslandi var fólk
eins og t.d. Dr. Gunni mikið í spjallþáttum að
hvetja fólk til að skoða rappið og í kjölfarið
náðum við til breiðs hóps. Um leið og við
ætluðum svo að gera spes menningarafkima
hér á íslandi varð þetta hálf „doomed" - við
höfðum eiginlega ekki bensín í það."
Þórir: „En liggur ábyrgðin ekki á báðum
stöðum? Ég hef verið mikið að skipuleggja
tónleika, bæði í pönki og indi og aldrei
minnist neinn á rappið."
DNA: „Jú, kannski eitthvað. Mér finnst það
samt vera okkur að kenna, við máluðum
okkur út í horn með stælum og að vera í of
víðum buxum..."
Þórir: „Það ætti nú ekki að dæma alla
tónlistarmennina svona, enn er mjög margt
gott að gerast og fleira í vændum. Hiphop
er nú stærsta tónlistarstefna heims um
þessar mundir. Það er bara alltaf leiðinlegt
þegar fólk lokar sig inni í senum, þá hefur
það ekki færi á því að þróa sig áfram eða
gera nýja hluti."
DNA: „Það er stundum talað um að
íslenskar rappsveitir geti ekki meikað það
nema styðjast við eitthvað annað. Quarashi
var eiginlega „straight up" rokk og XXXR
með svona brennivíns-pönk-rónaívaf. Og
svo ígore, sem næstum meikuðu það með
því að styðjast við popptónlist. Þeir sem
ætla bara að gera hiphop fyrir hiphoparana,
eins og við NBC, það verður hálfgert drasl
eitthvað..."
[Frekar löng þögnj.
Daníel: „Ertu óánægður með plötuna
þína?"
DNA: „Nei, alls ekki, ég er mjög ánægður
með hana."
Kira: „Það þýðir ekki að hugsa of mikið um
hvar tónlistin á heima í heiminum, ef hún er
góð, þá er hún góð og mun rata til sinna."
Daníel er laus við alla væmni
Þórir: „Nördarnir fíla einhvern veginn alltaf
það góða, sama hvað það er. Allir hinir eru
ekki endilega að leita að góðu íslensku
hiphopi og heyra það því sjaldnast, nema því
sétroðið beintframan í þá. Ég vinn í plötubúð
og það er ekkert hver sem er að koma inn
og spyrja t.d. um nýju I adapt plötuna, þó
þeir sem fíli góða músík muni þekkja hana
sem slíka heyri þeir hana á annað borð.
Þess vegna þarf að koma tónlistinni sinni á
framfæri, það eru ekki allir sem nenna að
grafa og leita. Þannig virka hlutirnir. Það er
staðreynd að þú kveikir ekki á t.d. Xfm og
heyrir nýja lagið með Dóra DNA, meinstrím
menning er alltaf meinstrím og því lengra
sem þú ferð út á jaðarinn, því lengra ertu frá
meginstraumnum."
Kira: „Það er nú mun óljósara hér á
íslandi."
Þórir: „Ég veit, skiptingin er næstum
ekki til. Það er skrifað um allar plötur sem
hér koma út á sömu stöðum og á sömu
forsendum. Það að allir séu svona á sama
plani býr samt til undarlegan seleb-kúltúr
í kringum tónlistina, þá verða það jafnvel
þeir tónlistarmenn sem mikið er skrifað um í
slúðrinu sem fá mesta athygli út á tónlistina.