Bændablaðið - 01.03.2012, Síða 21

21Bændablaðið | fimmtudagur 1. mars 2012
Dalvegi 6-8
201 Kópavogur
Sími 535 3500
www.kraftvelar.is
kraftvelar@kraftvelar.is
Bjóðum haugsugur og taðdreifara frá Abbey í miklu úrvali - Pantið tímanlega
Sjálffyllibúnaður
(valbúnaður)
Vacuum dælur
11.000 og
13.000 ltr.
Fjöðrun á beisli Fæst í mörgum
stærðum
Flotmiklir hjólbarðar
30,5R32
Vökvaopnun
á dreifistút
Efnisþykkt:
6mm stál
Est’d. 1947
Athugasemd minkaveiðimanna vegna ágiskana um orsakir fyrir hruni í minkastofninum:
Það var veiðistjórnunin sem brást
Við nokkrir félagar úr Félagi
atvinnuveiðimanna í ref og mink,
(Bjarmaland) höfum verið í tölvu
og símasambandi vegna fréttar
á Stöð 2, 23 febrúar en þar var
viðtal við doktorsnema Rannveigu
Magnúsdóttur um stofnstærð
minka á Snæfellsnesi. Þar talar
hún um hrun í minkastofn-
inum frá 2002 til 2006 og setur
það í samhengi við hrun svart-
fuglastofna og þá vegna skorts á
Sandsíli. Þar var ekki minnst á
áhrif veiða á stofnstærð minksins
og þá staðreynd að enginn svart-
fugl er inn til landsins.
Það hafa eðlilega farið töluverðir
peningar í veiðina úr ríkiskassanum,
en líka í rannsóknir, það væri gaman
að sjá þær tölur og hverju hafa rann-
sóknirnar skilað okkur?
Hvaða aðferðir notar Rannveig til
að finna út hvort mink hafi fækkað?
Stofnstærð er að miklu leyti miðuð
við veiðitölur og með minnkandi
sókn fækkar veiddum dýrum, þar
að auki hafa alltaf verið sveiflur í
stofnstærð vegna sjúkdóma og af
annarri óáran.
Þetta hrun er á Snæfellsnesi, þar
sem Snorri minkaveiðimaður er
búsettur, og hefur farið um nesið
eins og stormsveipur með minka-
hundana sína síðan 2003. - Gæti það
ekki skýrt þetta hrun? Og í veiði-
átakinu náðist verulegur árangur,
bæði á Snæfellsnesi og einnig á
Eyjafjarðarsvæðinu.
Eins og allir vita, þá er aðal-
fæða minksins, sem heldur sig í
fjörum Marhnútar, Sprettfiskur og
krabbar sem leynast í þaranum þar
sem minkurinn þvælist um á útfall-
inu. Ef stofninn hrynur, af hverju
eru veiðarnar útilokaðar sem einn
þáttur? Ástæðan er þekkingarleysi
hjá líffræðimenntuðum veiðistjórum
sem stjórna skyldu veiðunum, en
höfðu engan skilning á skipulagi og
veiðum. Veiðistjórnun þarf að vera í
höndum veiðimanna. (Hvað höfum
við sagt þetta oft?)
Tækifærissinnað rándýr
Eins og segir í Áfangaskýrslu til
Vegagerðarinnar (Mars 2004) um
áhrif vegfyllingar í Kolgrafarfirði:
„Minkur étur helst það sem
algengt er á hverjum stað og tíma
og á auðvelt með að nýta sér sveiflur
í stofnum bráðartegunda. Þetta sýnir
að hann er ósérhæft og tækifæris-
sinnað rándýr, sem ber vott um mikla
aðlögunarhæfni (Dunstone 1993,
Macdonald & Strachan 1999).”
Þarna er vitnað í tvær rannsóknir.
En svo vitnað sé í fyrrnefnda
skýrslu þá var næstfrægasti minkur
Íslandssögunar K1, í aðalhlutverki
í Kolgrafarfirði, alla vega á meðan
rafhlaðan entist í sendinum á dýrinu.
Var hann mest á þurrlendi framan af
hausti, eflaust á músaveiðum, en í
desember var hann fyrst og fremst
á veiðum við ströndina.
Minkurinn tekur ekki mikið úr
fuglabjörgum nema þá kannski
af Álkunni, þar sem hún verpir
neðarlega í björgum og á lágum
fjöruklettum. Við höfum komið í
eyju þar sem minkur hafði rústað
svo til öllu lundavarpi og drepið tugi
fullorðinna fugla. (Dæmin eru til).
Svartfugli hefur fækkað við
Suðurland og vísbendingar veiði-
manna og landeigenda hafa sýnt að
fuglinn hefur sennilega bara fært sig
til og er nú meira fyrir Norðurlandi
og á Vestfjörðum. Það sem er að
gerast með sandsílastofninn er allt
annað og viðkvæmt umræðuefni.
En það var eitt atriði sem var rétt
hjá Rannveigu, „eitthvað höfum við
gert rangt”.
Við veiðimennirnir vitum hvað
það var, veiðistjórnunin brást.
Jón Pétursson.
Guðbrandur Sverrisson.
Kristinn Á Sigurlaugsson.
Jóhann Jensson.
Myndir / Jón Pétursson