Fréttablaðið - 22.12.2012, Blaðsíða 100

22. desember 2012 LAUGARDAGUR| MENNING | 76
BAKÞANKAR
Brynhildar
Björnsdóttur
LÁRÉTT
2. hljóðfæri, 6. klukka, 8. efni, 9.
skyggni, 11. tveir eins, 12. óróleg, 14.
rófa, 16. pot, 17. af, 18. fálm, 20. pfn.,
21. traðkaði.
LÓÐRÉTT
1. íþrótt, 3. stefna, 4. trjátegund, 5.
eyrir, 7. starfræksla, 10. kusk, 13.
skarð, 15. rótartauga, 16. tíðum, 19.
svörð.
LAUSN
LÁRÉTT: 2. túba, 6. úr, 8. tau, 9. der,
11. rr, 12. ókyrr, 14. skott, 16. ot, 17.
frá, 18. fum, 20. ég, 21. tróð.
LÓÐRÉTT: 1. júdó, 3. út, 4. barrtré, 5.
aur, 7. rekstur, 10. ryk, 13. rof, 15. tága,
16. oft, 19. mó.
1
6 7 8
10
13
119
12
15
16
18
21
20
17
14
19
2 3 4 5
KROSSGÁTA
PONDUS Eftir Frode Øverli
GELGJAN Eftir Jerry Scott & Jim Borgman
HANDAN VIÐ HORNIÐ Eftir Tony Lopes
BARNALÁN Eftir Jerry Scott & Rick Kirkman
MYNDASÖGUR
Jólin eru samsett úr hefðum og venj-um. Jólin mín voru nánast óbreytt
frá tveggja til tuttugu og níu ára aldurs,
heima hjá mömmu og pabba með systur
minni og fjölskyldu hennar. Við sátum í
sömu sætunum ár eftir ár, borðuðum eins
mat í sömu röð og síðan var tekin mynd
við jólatréð af börnunum í fjölskyldunni.
Á síðustu myndinni, sem var tekin þegar
ég var tuttugu og níu ára og hin „börnin“
tuttugu og sex, átján og þrettán ára, sást
ekkert í jólatréð. Sem var synd, því ein
aðalhefðin í jólahaldi fjölskyldunnar
tengdist jólatrénu.
EINHVER jólin þegar ég var
lítil tókst okkur pabba nefni-
lega að kaupa alveg svakalega
ljótt jólatré. Það var einhvern
veginn skakkt, mun þéttara
öðrum megin og vonlaust að
fá það til að tolla í jólatrés-
fætinum. Þegar við komum
heim með þetta tré sagði
mamma að þetta væri ljót-
asta jólatré sem hún hefði
nokkurn tíma séð. Svo
skreyttum við það bara og
héldum glöð jól.
ÁRIÐ eftir fengu allir
flensu og áttu í henni
fram eftir aðventu.
Þegar loks átti að fara
að kaupa jólatré var ekki
um auðugan skóg að gresja. Í það sinn
var tréð hálfbarrlaust, lágt og lúpulegt
og virtist nánast vera að bugast undan
skrautinu og seríunum. Við urðum sam-
mála um að þetta jólatré væri eiginlega
enn þá ljótara en árið áður.
NÆSTA ár vönduðum við pabbi og litli
frændi minn okkur mikið við að kaupa
jólatré. Það var barrmikill og þéttur nor-
mannsþinur, hæfilega hár og fullkominn í
fót. Við komum með tréð heim og stilltum
því upp. Mömmu fannst tréð ljómandi fal-
legt en það var ekki fyrr en hún var búin
að segja að þetta væri nú ljótasta jólatré
sem hún hefði nokkurn tíma séð að hægt
var að byrja að skreyta. Til var orðin
hefð.
SEINNA, þegar ég var löngu hætt að fara
með í jólatrésleiðangur, hlupu litlu krakk-
arnir ískrandi úr innkaupaleiðangrinum
inn í stofu með nýkeypt tré og biðu dóms-
ins með eftirvæntingu. Þegar jólatréð
hafði verið dæmt sem það allra ljótasta
hingað til sprungu þau úr hlátri eins og
hefð var að gera á hverjum jólum.
JÓLUNUM eftir að mamma mín dó
eyddum við fjölskyldan saman á suðræn-
um slóðum. Jólatré voru þar fáséð en eitt
fundum við þó, pínulítið og búið til úr
samanvöfðum rauðum og grænum raf-
magnsvír. Það var ljótasta jólatré sem
hægt er að hugsa sér.
Ljótasta jólatréð
Hmm!
Eitthvað segir
mér að þú ert
ekki halda þig við
kúrinn okkar!
Jú,
ég lofa!
Nú
jæja?
Ég get
útskýrt
þetta!
Viltu horfa á sjón-
varpið með mér?
Já. Þú skiptir tilviljanakennt um stöð
þar til eitthvað gerist
og ég kvarta yfir því hversu
einfalt lífið var einu sinni.
Vídeóleigan mælti
með þessari
hryllingsmynd.
Hannes
lamdi mig!
Ég gerði
það ekki!
Nei, ekki enn. En þú munt
gera það þegar þú kemst
að því að ég át helling af
hrekkjavökunamminu þínu. Hei! Ég er hið
hugsanlega
fórnarlamb!
M-A-M-M-A!!
LÍFFRÆÐI
-
TILRAUNIR