Fréttatíminn - 21.10.2011, Blaðsíða 33

viðtal 33
HÚÐVÆNT
án ertandi ilm- og litarefna
uppþvottalögur
glerhreinsirbaðherbergishreinsir yfirborðshreinsir sturtuhreinsirblettahreinsir
uppþvottaefni þvottaefnimýkingarefni þvottaefni og mýkingarefni
Allt sem þú þarft er smá
umhverfisvæn og húðvæn hreinsiefni sem virka
UMHVERFISVÆNT
framleitt samkvæmt
ströngustu umhverfisstöðlum
án kemískra efna
ÖFLUG VIRKNI
NÁTTÚRULEGAR
ILMOLÍUR
ferskur ilmur
Hagkaup Víðir Þín Verslun Seljabraut Fjarðarkaup
Kardicali-hjónin aðstoðuðu fjölskyldurnar í heila viku
Danieli Kardicali á rætur í Tyrklandi
Ræðismaður Íslands í Izmir í Tyrklandi,
Esat Kardicali, og konan hans, Iclal,
reyndust fjölskyldum Dagbjartar og Jó-
hanns ákaflega vel. Hann var kallaður til
þegar slysið varð. „Þau sinntu eingöngu
þessu máli í heila viku og það kauplaust.
Við buðum þeim greiðslu og þau afþökk-
uðu. En í þakklætisskyni buðu aðstand-
endur Daníels þeim að koma í tveggja
vikna ferð til Íslands og skiptust á að
fylgja þeim um landið,“ segir Úlfhildur
sem gekk Daníel í móðurstað. Hún var
mágkona Dagbjartar, móður hans.
Úlfhildur segir þau aldrei gleyma
hvað Tyrkir hafi gott hjartalag. „Kardi-
cali-hjónin stofnuðu minningarsjóð og
nefndu eina skólastofu í skóla sem þau
reka í góðgerðarskyni í höfuðið á Daníel.
Þau kalla hana Johannsson. Þau greiddu
allar okkar götur. Esat fylgdi Árna og
Stefáni á vettvang og greiddi úr öllum
laga- og pappírsmálum. Iclal sá um fjöl-
miðlana eins og hún hefði aldrei gert ann-
að – afskaplega frambærileg kona. Þau
voru með innviði tyrknesks samfélags
alveg á hreinu, sem hjálpaði okkur mikið.
Hann hafði undirbúið alls staðar þar sem
við komum að Daníel gæti fylgt okkur
heim, því þótt við hefðum vegabréfið
hans vorum við ekki foreldrar hans.“
Ræðismannshjónin hafa engin tengsl
við Ísland en bjuggu lengi í Kanada og
höfðu heimsótt Ísland nokkrum sinnum
áður. „Þau eru eins og fjarskyldir ætt-
ingjar í Tyrklandi. Okkur þykir vænt
um Tyrki og Tyrkland og finnst eins og
Daníel eigi sína arfleifð þar. Við berum
þessar tilfinningar þrátt fyrir slysið og
við eigum eftir að rækta samskiptin við
Kardicali-fjölskylduna. Í Tyrklandi var
hann kallaður Danieli. Við köllum hann
því stundum Danieli Kardicali.“
Daníel og
duddan. Í
Tyrklandi var hann
oft kallaður Danieli
og vegna góðra tengsla við
ræðismannshjónin í Izmir í Tyrk-
landi og hjálpsemi þeirra er Daníel stundum kallaður Danieli
Kardicali, sem er ættarnafn hjónanna. Ljósmynd/Hari
honum eru hlutirnir ekki vanda-
mál. Hann er rosalega duglegur.“
Úlfhildur segir að það hafi þau
Jóhann og Dagbjört einnig verið.
„Bæði voru þau aktíf. Þau voru
töffarar.“ Hún segir að þótt Dag-
björt hafi verið níu árum eldri
en Jóhann hafi þau verið mjög
samtaka. „Þau áttu sömu áhuga-
mál, stunduðu sama námið úti í
Danmörku þar sem þau kynntust.
Ég var búinn að þekkja Jóhann í ár
þegar hann sagði mér hvað hann
væri gamall. Ég ætlaði ekki að trúa
honum. Aldur er afstæður og þau
voru hjónaefni. Ein frænka hans
Jóhanns hafði orð á því við útförina
að hún hefði haldið að fjölskyld-
urnar myndu hittast við brúðkaup.“
Útförin var átakanleg.
„Mér fannst fallegt og tilkomu-
mikið að þau Dagbjört og Jóhann
voru vígð saman til moldar. Það
er til eilífðar. Brúðkaup er aðeins
í blíðu og stríðu, þar til dauðinn
aðskilur, en þau eru vígð saman
að eilífu. Það skilur eftir sig góða
tilfinningu,“ segir Úlfhildur. Hún
segir að þau reyni að sjá það fallega
við endalok lífsins.
„Við verðum að gera það því
dauðinn má ekki skilja eftir sig
slæma tilfinningu hjá börnum, því
dauðinn fylgir okkur alla ævi og
við læknumst ekki af sorginni þótt
við lærum að lifa með henni,“ segir
hún. „Það vill enginn deyja eða
missa ástvini sína. En við verðum
að gera ráð fyrir að það gerist.
Maður þarf að vera sáttur og hver
og einn að finna sína leið út úr sorg-
inni svo hann sé ekki bitur alla ævi
út frá ástvinamissi.“
Úlfhildur segir sorgina þó banka
upp á á hverjum degi og Gunnar
segir að jólin hafi verið þeim erfið.
„Við vorum að fást við svo margt.
Pabbi hennar Úlfhildar lést rétt
eftir jólin. Hann barðist við krabba-
mein. Þetta tvinnaðist því saman,“
segir hann. Úlfhildur tekur við:
„Daginn sem slysið varð var
pabba greint frá því að hann væri
veikur. Við fórum á fund læknisins
til þess að vita hvers kyns var. Við
fengum þar þessar slæmu fréttir
að hann væri með mjög alvarlegt
krabbamein í lifur. Við vorum í
áfalli yfir því. Pabbi bjó þá hjá okk-
ur og þegar við komum heim fæ ég
fréttirnar af andláti Dagbjartar og
Jóhanns. Ég gat ekki sinnt pabba
og varð að senda hann frá mér til
systur minnar. Þar var hann þar til
hann dó. Ég gat ekki sinnt honum,“
segir Úlfhildur. Þögn. „Já, þau
þrjú voru svona heimaalningarnir
okkar,“ segir hún af mikilli hlýju.
Gunnar segir að það styrki þau
í sorginni að hafa Daníel í fjöl-
skyldunni. „ Mér finnst mikilvægt
að þau hafi skilið eitthvað eftir sig.
Það var ekki ætlunin hjá okkur að
eignast fleiri börn og við vildum
óska þess að þetta slys hefði aldrei
orðið. En úr því að svo fór sem
fór er mikil huggun að fá að eiga
Daníel og fá hann óskaddaðan út
úr þessu slysi.“
Gunnhildur Arna Gunnarsdóttir
gag@frettatiminn.is
Helgin 21.-23. október 2011