Fréttatíminn - 24.02.2012, Síða 41

Ragnar Halldórsson
ráðgjafi
Helgin 24.-26. febrúar 2012 viðhorf 33
ALDAGÖMUL HEFÐ
ÞROSKUÐ Í ÍSLENSKU UMHVERFI
Íslenskir mjólkurbændur kynna með stolti hina íslensku Óðalsosta.
Átta ostar byggðir á alþjóðlegri hefð og fullkomnaðir með besta
hráefni sem völ er á — íslenskri mjólk.
ERTU NÓGU ÞROSKAÐUR FYRIR BRAGÐIÐ?
ÚR FÓRUM MEISTARANS
OSTAR
ÍS
L
E
N
S
K
A
/S
IA
.I
S
/M
S
A
5
80
56
0
1/
12
M argir Íslendingar fylltust stolti þann 20. janúar síðastliðinn
þegar Alþingi stóð undir nafni
og þorði að horfast í augu við
sjálft sig. Eftir gegndarlausa fag­
lega hnignun og siðferðishnign­
un bæði þess og stjórnkerfisins
síðastliðin þrjú ár. Þess vegna
var 20. janúar 2012 dagurinn
þegar siðbótin sigraði siðleysið
á Alþingi. Fagmennskan fúskið.
Hugrekkið hugleysið. Og rétt­
lætið óréttlætið.
Pólitísk vélráð
Margir vitrustu og stærstu
stjórn málamenn mannkyns­
sögunnar megnuðu að endur­
meta eigin gjörðir og atburði
þeim tengdum – risu undir því
að hefja sig yfir refskák stjór­
nmálanna – horfa til himins –
sjá heildarmynd hlutanna – og
gera hugdjarft endurmat. Eins
og 20. janúar þegar þrjátíu og
einn alþingismaður, þar með
taldir tveir ráðherrar, stóðu vörð
um íslenska réttarríkið og gegn
skrumskælingu á því eins og
hún birtist í upphafi og fram­
vindu Landsdómsmálsins.
Þeim sem ofbauð og höfnuðu
því að láta þvinga af dagskrá
Alþingis knýjandi og lýðræðis­
lega þingsályktunartillögu
formanns Sjálfstæðisflokksins
– Bjarna Benediktssonar – um
frávísun á Landsdómseineltinu
gegn Geir H. Haarde – sýndu að
þá skortir hvorki faglega hæfni,
gáfur né greind sem alþingis­
menn og ráðherrar til þess að
skilja muninn á viðvaningshætti
og faglegum vinnubrögðum – á
refsiábyrgð og pólitískri ábyrgð
– á sjoppumenningu og menn­
ingu íslenska réttarríkisins.
20. janúar tók forseti Alþingis
til endurskoðunar atburðarás
sem hófst með einelti gagn­
vart einum manni sem ekki
aðeins átti að taka á sig alla sök
heimsins, heldur upplifir á eigin
skinni misnotkun á réttarríkinu
og pólitískar ofsóknir af áður
óséðri stærðargráðu. Af þeim
sem tala um siðbót en stunda
siðleysi. Og drógu íslenska
réttarkerfið og Alþingi niður
í holræsi dómstóls götunnar.
Eða með orðum Ólínu Þorvarð­
ardóttur sem lýsti vel sér og
sínum: „Þessi svokallaða megin­
stoð í þrískiptingu valdsins er
augljóslega svo maðksmogin og
fúin af pólítískum vélráðum að
hún er eiginlega orðin ónýt.“
Sannir Íslendingar
Það er sáraauðvelt að gera
rangt. Það geta allir. Til þess
þarf engan kjark. Enga hæfi­
leika. Enga hugsun. Enda for­
herðast þeir sem slíkt stunda
oftast í samviskuleysi sínu,
ófagmennsku og fáfræði. Og
afleiðingarnar láta ekki á sér
standa eins og Ólína lýsti þegar
hún horfði í spegil. En það getur
verið þung þraut að gera rétt.
Og er þess vegna fáum gefið.
Til þess þarf mikið hugrekki.
Mikla hæfileika. Djúpa hugsun.
Og ríkt atgervi. Eins og birtist
í hinum siðferðislega sterka
meirihluta Alþingis 20. janúar.
Þess vegna varð sá dagur að
vendipunkti varðandi siðvæð­
ingu stjórnmálanna. Endurreisn
á virðingu Alþingis. Og endur­
reisn Íslands. Því sjaldan hefur
þverpólitísk samstaða um sóma
og réttlæti birst í jafnmiklu
göfuglyndi: „Við gerðum rangt.
Ég [hef] aldrei verið sáttur við
þetta mál innra með mér.“ (Ög­
mundur Jónasson). „Ég hygg
að okkur hafi orðið á mistök,
Alþingi
Siðbót eða siðleysi?
þar með talið, þeim sem hér
stendur, og dæmi það af því
að allir þingmenn yfirgáfu
[landsdóms]atkvæðagreiðsl­
una með stein í maganum og
óbragð í munninum.“ (Atli
Gíslason). „Það er siðlaust
[að mínu mati] að leiða einn
mann fyrir dóm á meðan aðrir
sem hlut eiga að máli gera
það gott, jafnvel í boði sjálfs
ákæruvaldsins eða eru jafnvel
ákæruvaldið sjálft.“ (Guðfríð­
ur Lilja Grétarsdóttir).
Sá er aðeins samkvæmur
sjálfum sér sem
hlustar á sam­
visku sína. Þolir ei
órétt. Viðurkennir
mistök. Og vex af
því. Og þannig eru
sannir Íslendingar.
Og við erum jú öll
Íslendingar – og
eigum miklu meira
sameiginlegt sem
slík – heldur en
pólitíski loddara­
skapurinn sem einkennir lágt
siðferði og viðvaningshátt
sumra stjórn­
málamanna.
Alþingismenn
fengu tækifæri
til siðbótar. Að
leiðrétta mistök
vegna múgæs­
ingar og tilfinnga­
óreiðu. Og nýttu
það til góðs. Og
nú þegar Alþingi
hefur sagt A
þarf að segja B.
Sleppa hendinni af málinu. Og
ígrunda sannleikann óvilhallt.
Það er sáraauðvelt
að gera rangt. Það
geta allir. Til þess
þarf engan kjark.
Enga hæfileika.
Enga hugsun.