Fréttatíminn - 17.06.2011, Blaðsíða 16

M
ennirnir eru báð-
ir um fimmtugt
og ljóst þykir að
brotin gegn þeim
séu fyrnd. Sögur
þeirra eru mjög ólíkar og gerendur
ekki þeir sömu. Í tilviki annars
mannsins var um prest og fjöl-
skylduvin að ræða en í tilviki hins
voru starfsmenn Landakotsskóla
að verki. Allir gerendur eru látnir.
Mennirnir eiga það sameigin-
legt að koma báðir frá kaþólsku
heimili.
Annar maðurinn var aðeins ungur
drengur þegar hann var beittur
grófu kynferðislegu ofbeldi af
hálfu séra A. George, sem var
skólastjóri Landakotsskóla, og
Margétar Müller, þýskrar kennslu-
konu við skólann. Séra George var
hollenskur prestur sem gegndi
mörgum af valdamestu störfum
kaþólsku kirkjunnar á Íslandi.
Hann var staðgengill kaþólska
biskupsins, féhirðir kaþólsku kirkj-
unnar, postullegur umsjónarmað-
ur biskupsdæmisins og fjármála-
stjóri þess. Hann hafði í áraraðir
umsjón með sumarbúðum fyrir
kaþólsk börn í Riftúni í Ölfusi.
Áður en hann lést fyrir nokkrum
árum var George sæmdur ridd-
arakrossi á Bessastöðum fyrir vel
unnin störf. Margrét Müller var
kennari við Landakotsskóla og
bjó í turninum á skólanum fram til
síðasta dags.
„Ég bjó utan við Reykjavík en
foreldrar mínir sendu mig í Landa-
kotsskóla enda þótti það besti skól-
inn. Ég byrjaði í sex ára bekk og
við fórum samferða tveir strákar
úr mínu hverfi. Afi hans fylgdi
okkur í strætó alla leið, beið eftir
okkur frammi á gangi á meðan við
vorum í skólanum, og svo fylgdi
hann okkur aftur heim. Þetta var
ekkert mál. Karlinn var þarna með
okkur og hefur örugglega tryggt
það að ég var látinn í friði fyrsta
skólaárið.“
Tekinn út úr skólastofunni
Annað skólaárið þóttu drengirnir
nógu stórir til að fara sjálfir með
strætó í skólann. „Þá vorum við
farnir að þekkja leiðina og þurftum
ekki lengur fylgd. Ég var ekki
búinn að vera nema tvær vikur í
sjö ára bekk þegar mér var fyrst
fylgt út úr kennslustofunni og inn í
lítið herbergi þar sem séra George
hafði aðsetur. Mér þótti mjög
merkilegt að koma inn til hans því
þarna var risastór bíósýningarvél
sem sýndi myndir í sunnudaga-
skólanum. Þar sat presturinn á
bak við stærðar skrifborð. Ég hélt
kannski að ég hefði gert eitthvað
af mér úr því að ég var sendur einn
inn til skólastjórans. Ég var ekki
fyrr kominn inn en karlinn renndi
sér á gömlum skrifborðsstól und-
an borðinu með hann blýstífan út í
loftið.“ Þannig hófst kynferðislegt
ofbeldi prestsins gegn drengnum
en strax voru brotin mjög alvarleg.
George ætlaðist til að drengurinn
framkvæmdi athafnir sem hann
vissi ekkert um. Ekki leið á löngu
þar til strákurinn var aftur tekinn
út úr skólastofunni.
„Í þetta skiptið var kerlingin
með. Margrét Müller var starfs-
maður skólans. Ég var látinn fara
á milli lappanna á henni, sjö ára
gamall. Ég vissi ekki einu sinni
hvað ég átti að gera og mér var
refsað fyrir það. Alla mína skóla-
göngu í Landakotsskóla, frá sjö til
þrettán ára aldurs, var mér nauðg-
að af þessu fólki.“
Maðurinn segir að bæði séra Ge-
orge og Margrét hafi gert honum
ljóst að hann yrði að þegja yfir
ofbeldinu. „Mér var líka sagt það
strax að þetta væri Guði þóknan-
legt. Og þetta væri bara milli mín
og Guðs.“ Í nafni Guðs varð mis-
notkunin því hluti af skólagöngu
drengsins.
„Þetta gerðist ekkert bara einu
sinni á vetri eða eitthvað svoleið-
is. Þetta var viðstöðulaust allan
tímann. Alltaf þegar ég kom seint
heim úr skólanum þá var það
vegna þess að ég þurfti að vera að
þjónusta þetta fólk.“
Maðurinn segist oft hafa velt því
fyrir sér hvers vegna einmitt hann
var tekinn út úr bekknum og mis-
notaður. „Kannski vegna þess að
ég bjó lengst í burtu en allir hinir
krakkarnir bjuggu í hverfinu. Ég
var algjörlega á valdi þessa fólks á
meðan ég var í skólanum. Þau létu
mig meira að segja vera eitt ár í
viðbót í skólanum. Þau töldu bráð-
nauðsynlegt að hafa mig þarna
lengur en önnur börn.“
Ofbeldið hélt áfram í sumar-
búðum
Ellefu ára var hann sendur í Riftún
í Ölfusi, sumarbúðir fyrir krakka
á vegum kaþólsku kirkjunnar.
„Krakkarnir gistu í stórum svefn-
sölum fullum af kojum. Við inn-
ganginn var eitt rúm og ég var
að sjálfsögðu látinn í það. Fyrstu
nóttina sem ég svaf í þessu rúmi
opnast dyrnar að svefnsalnum um
miðja nótt. Ég vissi alveg hvað var
að fara að gerast. Ég var tekinn
yfir í aðalhúsið yfir nóttina og
skilað undir morgun. Og þannig
var tíminn í sumarbúðunum.“ Að
verki voru bæði Margrét Müller og
George. „Hún var eiginlega verri
en hann. Hún var miklu illskeytt-
ari og grimmari. Hún sparkaði og
beit og sló. Það hægðist mikið á
prestinum eftir að ég stækkaði. Ég
hef hugsað mikið um þetta og held
að hann hafi fyrst og fremst verið
pedófíl og fyrir lítil börn.“
Biskupi hafa verið gefin ótal tækifæri til að
bregðast við og rannsaka málin. Skeytingar-
leysið hefur verið algjört.
Misnotkun innan kaþólsku kirkjunnar
á Íslandi til meðferðar hjá fagráði
Fagráð um kynferðisbrot hefur til meðferðar mál tveggja manna sem saka presta og starfsmann kaþólsku kirkjunnar um andlegt og kynferðislegt ofbeldi. Þóra
Tómasdóttir hitti mennina á heimili annars þeirra í miðbænum. Þeir vilja vekja athygli á því ofbeldi sem þeir voru beittir í von um að starfshættir kirkjunnar verði
skoðaðir og koma megi í veg fyrir að sagan endurtaki sig. Þeir kjósa, að svo stöddu, að koma ekki fram undir nafni. Ljósmyndir/Ljósmyndasafn Reykjavíkur
Margrét Müller var kennslukona í Landakotsskóla og tók þátt í að beita drenginn kynferðislegu ofbeldi, bæði í skólanum og í kaþólsku sumarbúðunum í Riftúni. Börnin á myndinni tengjast fréttinni ekki.
16 úttekt Helgin 17.-19. júní 2011