Fréttatíminn - 17.06.2011, Blaðsíða 18

ur um að mínir skólafélagar vissu
allt um þetta. Ég er algjörlega
viss. Eins og til dæmis í Riftúni;
einhver í þessum fjörutíu manna
svefnsal vissi hvað var að gerast.
Ég hef hins vegar ekki haft kjark
til að segja skólafélögum mínum
frá því.“
Eins og lítil hrísla í vindi
Dvölin í Riftúni hafði svo djúpstæð
áhrif á manninn að hann hefur
ekki treyst sér til að keyra Ölfusið
síðan. „Ég hef aldrei getað það.
Ég vann í Þorlákshöfn í sex ár og
var oft sendur á Selfoss í erindum.
Veistu hvaða leið ég fór? Ég fór
upp Þrengslin, Hellisheiðina,
Selfoss, til baka aftur upp Kamb-
ana og niður Þrengslin. Ég prófaði
að beygja þarna niður en gat það
ekki og sneri bara við. Ég held að
fólk geti ekki ímyndað sér hvernig
þessi ótti er. Maður er eins og lítil
hrísla í vindi.“
Hann lýsir því hvernig George
og Margrét lögðu hann í einelti
fyrir framan börnin í skólanum.
Það hafi verið hluti af kerfis-
bundnu niðurbroti þeirra á honum.
„Ég gat aldrei varið mig gagnvart
því. Ég tel mig vera sæmilega vel
gefinn mann. Ég á rosalega falleg
og góð og dugleg börn. Enginn af
mínum vinum mun bera mér illa
söguna. Andstæðurnar milli þess
sem ég er og þess sem ég var lát-
inn halda að ég væri, eru rosalega
miklar.“
Að rjúfa tengslin við kaþólsku
kirkjuna reyndist honum þó
þrautin þyngri eftir strangt trúar-
legt uppeldi. Hann giftist konunni
sinni í kaþólsku kirkjunni og lét
skíra börnin sín þar. Það var ekki
fyrr en foreldrar hans voru látin
að hann treysti sér til að ganga
úr söfnuðinum. „Daginn eftir að
mamma mín var jörðuð fór ég
niður á Hagstofu, skráði mig úr
kaþólsku kirkjunni og gekk í Ása-
trúarfélagið. Ég var búinn að heita
því að gera þetta ekki fyrr en hún
væri farin.“
Fjölskyldupresturinn sem
brást
Hinn maðurinn vill einnig segja
sína sögu til að varpa ljósi á
það sem viðgengist hefur innan
kaþólsku kirkjunnar. Brotin gegn
honum voru framin af fjölskyldu-
presti sem hann, í samráði við for-
eldra sína, leitaði til 35 ára gamall
vegna mikillar vanlíðanar.
„Á þessum tímapunkti stakk
presturinn upp á því að ég aðstoð-
aði hann við ýmis verk sem hann
bauð mér greiðslu fyrir.“
Ljóst er á lýsingum mannsins að
hann ber mikla skömm af því sem
gerðist.
„Kannski var ég kærulaus,
kannski var ég vitlaus. Ég veit það
ekki. Ég var bara með mjög lélega
sjálfsmynd og fannst ég ömurleg-
ur. Ég var vikulega hjá prestinum
og hann borgaði mér fyrir mína
vinnu. Ég leit alltaf á þetta sem
greiðslu fyrir vinnu og fannst frek-
ar halla á mig en hann þegar allt
var tekið saman. Ég var farinn að
gera honum alls konar greiða. Ég
fór í ríkið fyrir hann og keypti föt
fyrir hann. Eitt sinn lét hann mig
fara inn í svefnherbergið sitt til að
þrífa þar. Þar tók ég eftir að hann
var með einhver hommablöð.“
Eftir þetta fór presturinn að
stinga upp á því að maðurinn
reyndi að öðlast frelsi frá umheim-
inum. Til þess að það mætti verða
gæti hann afklæðst fyrir prestinn.
„Ég sagði bara bíddu nú við, nú
væri hann kominn að einhverri
línu. Þetta væri ekki inni í mynd-
inni.“
Eftir þetta atvik fór maðurinn
ekki í þó nokkurn tíma til að að-
stoða prestinn.
„Ég tók þá ákvörðun að þetta
myndi ég ekki gera. Nema ég vildi
„fronta“ prestinn og segja honum,
maður á mann, að svona gerði ég
ekki en við gætum áfram verið
vinir. Þá brjálaðist hann og sagðist
vilja fá alla peningana til baka sem
hann hefði borgað mér. Ég varð
bara hræddur.“
Maðurinn segir að honum hafi
liðið eins og hann ætti ekki ann-
arra kosta völ en að gera það sem
presturinn sagði honum.
„Hann var brjálaður. Og ég hátt-
aði mig fyrir hann. Þetta átti eftir
að gerast alloft. Mér tókst sem
betur fer að binda enda á þetta
nokkru síðar.“
Biskupinn settur inn í málið
„Strax eftir að ég batt enda á sam-
skiptin við prestinn leitaði ég til
annars kaþólsks prests og bað
hann að greina biskupi frá málinu.
Ég vænti þess að hann hafi gert
það en ég fékk engin viðbrögð frá
kirkjunni.“
Maðurinn segir fjölskylduprest-
inn hafa beitt sig andlegu ofbeldi
í langan tíma og hann hafi ekki
þorað annað en að fara reglulega
til hans. Hann hugsaði mikið
um peningana sem hann gæti
ómögulega endurgreitt og ekki
vildi hann valda foreldrum sínum
vonbrigðum með því að bregðast
prestinum.
„Ég fékk þá hugmynd að það
væri mikilvægt í bataferli mínu að
mæta prestinum augliti til auglitis.
Ég fór því niður í Landakot þar
sem ég hitti fyrir nokkra presta.
Ég sest niður við borð hjá þeim og
byrja að segja frá því sem gerð-
ist. Þá segir fjölskyldupresturinn
okkar að ég sé þarna eingöngu
kominn til að hafa af þeim fé. Við
það stend ég upp og geng út. Síðar
komst ég að því að sá sem stýrði
þessum fundi var sjálfur barnaníð-
ingur.“
Algjört skeytingarleysi
Fréttaflutningur af barnaníði kaþ-
ólskra presta fyrir um það bil ári
ýtti aftur við manninum og varð
til þess að hann skrifaði kaþólska
biskupnum, Pétri Bürcher, bréf.
Í bréfinu lýsir hann því ofbeldi
sem hann varð fyrir. Í framhaldi af
því fer hann á fund með kaþólska
biskupnum og öðrum presti úr
söfnuðinum. Á ný lýsti hann sinni
eigin reynslu auk þess að segja
þeim sögu mannsins sem var beitt-
ur hrottalegu kynferðisofbeldi í
Landakotsskóla.
„Ég gaf þeim kost á því að hefja
sjálfstæða rannsókn á máli hans
fyrst og fremst. Ég hugsaði bara
að við leystum þetta eins og menn
og þeir hlytu sjálfir að hefja ein-
hverja rannsókn. Í kjölfar fundar-
ins fékk ég bréf frá biskupi um að
hann myndi hefja rannsókn á mál-
inu. Síðar fékk ég annað bréf frá
honum um að ekkert væri til um
málin innan kaþólsku kirkjunnar
og málinu væri því lokið af hennar
hálfu.“
„Verst af öllu finnst mér þessi
vanhelgun á foreldrum mínum.
Þessir menn þóttust vera vinir
þeirra og annar var meira að segja
prestur í jarðarför föður míns.
Það er sárt að þurfa að fara þessa
leið til að upplýsa málið. Biskupi
hafa verið gefin ótal tækifæri til að
bregðast við og rannsaka málin.
Skeytingarleysið hefur verið al-
gjört.“
Þóra Tómasdóttir
thora@frettatiminn.is
Aðspurður telur maðurinn
líklegt að tvíeykið hafi níðst á
fleiri börnum. „Það þarf enginn
að segja mér að það séu ekki fleiri
sem þurfa að koma fram með sínar
sögur. Núna í dag er ég sannfærð-
Þetta gerðist
ekkert bara
einu sinni á
vetri eða eitt-
hvað svoleið-
is. Þetta var
viðstöðulaust
allan tímann.
Alltaf þegar
ég kom seint
heim úr skól-
anum þá var
það vegna
þess að ég
þurfti að vera
að þjónusta
þetta fólk.
Hér er séra George, skólastjóri í Landakotsskóla, ásamt börnum í skólanum. Aðrir á myndinni tengjast fréttinni ekki. Formlegum tengslum Landakotsskóla og kaþólsku
kirkjunnar var slitið fyrir allnokkrum árum. Skólinn er í dag sjálfseignarstofnun.
18 úttekt Helgin 17.-19. júní 2011