Fréttatíminn - 17.06.2011, Blaðsíða 24

Hver síðastur þú sagðir yrði fyrstur,
en svona varð nú endirinn með þig.
Og úr því að þeir krossfestu þig Kristur,
hvað gera þeir við ræfil eins og mig?
(Jesú Kristur og ég)
Þ annig orti afi viðmælanda míns einhvern tíma þegar hann velti fyrir sér tilgangi lífsins þar sem
hann sat á steini vestur í bæ.
„Ég hef ekki skáldgáfu afa míns,
Vilhjálms frá Skáholti,“ segir Íris Hera
Norðfjörð brosandi, „en ég segist vera
matarskáld! Ég get skáldað margt
annað en ljóð og þau eru mörg heim-
ilin sem ég hef „skáldað“. Frá því ég
var lítil stelpa hef ég elskað að elda
mat og tvær vinkonur mínar, Þura og
Helga, muna enn eftir því þegar við
vorum níu ára í Mosfellsbænum og ég
var að malla ofan í holu sem ég hafði
hitað upp með mosa og raðað steinum
í kring. Ég hef alltaf verið fljót að raða
saman, jafnt hlutum sem fatnaði, og
setja upp heimili.“
Lögð í einelti öll skólaárin
Íris Hera er þriðja elsta barn Svövu
Gunnarsdóttur og Jóns Norðfjörð Vil-
hjálmssonar. Alls eru systkinin sjö.
„Ég gekk í Varmárskóla, var þybbin
stelpa og var lögð í einelti. Það þarf
oft ekkert mikið til að börn séu lögð
í einelti og mér finnst oft gleymast í
þessari eineltisumræðu að þeir sem
leggja aðra í einelti koma sjálfir oft frá
mjög erfiðum heimilum. Ég þekkti
konu sem hafði lagt bekkjarsystur
sína í einelti. Þegar hún var orðin veik
gat hún ekki hugsað sér að kveðja
þetta líf án þess að biðja skólasystur
sína fyrirgefningar. Nú eru báðar
þessar konur látnar. Það er mikilvægt
fyrir þá sem hafa lagt aðra í einelti
að biðjast fyrirgefningar því annars
halda þeir þessari hegðun áfram fram
á fullorðinsár. Ég er búin að fyrirgefa
öllum þeim sem gerðu þetta á minn
hlut. Ég er með það á hreinu að fyrir-
gefningin er sterkasta afl í heimi. Ég
kveið hverjum einasta degi þegar ég
þurfti að fara í skólann en ég gat ekki
hugsað mér að segja frá þessu heima,“
segir hún. „Ég á fimm árum yngri
bróður sem er þroskaheftur og ég gat
ekki hugsað mér að valda mömmu og
pabba einhverjum áhyggjum. Ég hef
sótt sjálfstyrkingarnámskeið og unnið
vel úr mínum tilfinningum.“
Hörkudugleg mamma
„Við systkinin pössuðum hvert annað
og börn í hverfinu, tókum slátur með
mömmu sem er algjört hörkutól. Hún
hefur til dæmis alltaf málað húsið
þeirra sjálf; í fyrra, þá orðin 76 ára,
málaði hún húsið, tók á móti einhverj-
um hlössum af mold til að hækka jörð-
ina, setti á túnþökur og bar á þrjá sól-
palla. Þess á milli er hún að prjóna og
sauma á börn og barnabörn. Mamma
og pabbi búa enn í húsinu sem ég ólst
Trúir á bænina og fyrirgefninguna
Íris Hera Norðfjörð var lögð í einelti í æsku. Hún lærði snemma á mátt fyrirgefningarinnar
og yrkir nú við potta og pönnur á veitinga staðnum Kryddlegin hjörtu. Hér segir hún Önnu
Kristine sögu sína. Ljósmyndir/Teitur
Framhald á næstu opnu
Frá því ég var lítil
stelpa hef ég elskað
að elda mat.
Pabbi er
kominn
með Alz-
heimer.
Mamma
hefur ekki
viljað láta
hann fara
á stofnun;
ekki frekar
en þroska-
hefta
bróður
minn sem
bjó heima
þangað
til hann
keypti sér
eigin íbúð
Anna
Kristine
ritstjorn@frettatiminn.is
24 viðtal Helgin 17.-19. júní 2011