Dagfari - 01.02.2000, Blaðsíða 26

OLD FRJÐAH,
ILÍIFS OG
MANNÚÐAR
Það er árviss viöburður að
samstarfshópur friðarhreyf-
inga standi fyrir friðargöngu
og blysför niður Laugaveginn
á Þorláksmessu til að vekja
athygli á baráttunni fyrir friði í
heiminum. Sjaldan eða aldrei
hafa jafnmargir mætt og í
síðustu göngu. Sérstaka at-
hygli vakti ávarp sem flutt var
á Ingólfstorgi að göngu lok-
inni. Rœðumaður að þessu
sinni var átján ára stúlka,
Eyrún Osk Jónsdóttir.
Kæru vinir.
Það er mér mikill heiður að fá
það stórkostlega tækifæri að
vera með ávarp hér í kvöld, í
þessari síðustu friðargöngu
aldarinnar.
Við stöndum á miklum
tímamótum, það eru einungis
örfáir dagar þar til nýtt árþús-
und gengur í garð. A slíkum
tímamótum vill hugurinn oft
hvarfla til liðinna stunda. Ef
við lítum til baka yfir öldina
sem er að líða þá sjáum við að
þetta var öld mikilla hörm-
unga. Stríðin færðust frá víg-
völlunum til borganna. Mann-
kynið öðlaðist aukna tækni-
þekkingu sem olli því að hægt
er að sprengja upp heilu borg-
irnar úr margra kílómetra fjar-
lægð. Það eru ekki lengur her-
menn sem eru í meirihluta
þeirra sem falla í stríðsátökum
heldur venjulegir borgarar.
Við munum kveðja
þessa öld með tvær heims-
styrjaldir að baki, ásamt fjölda
blóðugra styrjalda. Þetta var
öld hernaðarbandalaga, tor-
tryggni og blóðsúthellinga. Líf
fólks hefur verið fótum troðið
sem og jörðin sjálf og and-
rúmsloftið, af mönnum sem
svífast einskis til þess að ná
vöJdum og græða peninga.
Hernaðarbandalög voru
stofnuð, þar á meðal Nató sem
íslendingar voru stofnaðilar að.
Þetta varð til þess að í ár tókum
við íslendingar í fyrsta sinn
þátt í stríði gegn annarri þjóð
með loftárásunum á Kosovo.
En það voru ekki ein-
göngu slæmir hlutir sem gerð-
ust á öldinni sem nú er senn að
líða. Japanskur fræðimaður,
Nichiren Daishonin, sem uppi
var á 13.öld sagði í einu bréfa
sinna: „Þegar hin mikla illska
birtist mun kærleikurinn
blómstra.“ I öllum þeim hörm-
ungum sem tröllriðu 20. öld-
inni, kom fram á sjónarsviðið
fólk sem trúði, að með því að
standa fyrir hugsjónum sínum
og sannfæringu gæti það gert
heiminn að betri stað. Fólk
eins og Gandhi, Rosa Park,
Martin Luther King barðist
friðsamlegri en kraftmikilli
baráttu fyrir réttlæti. Þessa
fólks verður minnst í nafni
hugrekkis og mannúðar um
ókomna tíð.
Það getur stundum ver-
ið erfitt að trúa því að maður
sjálfur geti haft áhrif á gang
mála, sem varða þjóðfélagið
eða jörðina í heild. Við ætlumst
svo oft til þess að einhverjir
stjórnmálamenn úti í heimi
leysi vandamálin fyrir okkur.
2 ó