Dagfari - 01.02.2000, Blaðsíða 35

FRÁ SKRIFSTOFU ÞINGVALLAFUNDAR 1960
félagið beita sér í auknum mæli
á sviði innanlandsmála. „Það
verður að beita sér fyrir því, að
þjóðin fái hæfa fulltrúa, sem
ekki bregðast skyldum við
hana né hennar helgustu mál.
Ef til vill verður Þjóðvarnar-
félagið áður en varir harð-
snúinn flokkur. Þjóðinni er nú
meiri þörf víðsýnna umbóta-
manna en nokkru sinni fyrr.“41
Þjóðvarnarfélagið varð
ekki slíkt framboðsafl. Fyrir
kosningarnar 1949 ákvað
félagið að bjóða ekki fram. Sú
ástæða sem gefin var fyrir því
var sú að „í innanlandsmálum
hefur Þjóðvarnarhreyfingunni
ekki unnizt tími til að marka
stefnu á sama veg og í utan-
ríkismálum og ekki náð að
kynna sjónarmið sín.“42 í
kosningunum 1949 voru hins
vegar í framboði fimm menn
sem höfðu starfað fyrir félagið,
Finnbogi Rútur Valdemarsson
fyrir Sósíalistaflokkinn,
Hannibal Valdimarsson fyrir
Alþýðuflokkinn og Framsókn-
armennirnir Sigurvin Einars-
son, Lúðvík Kristjánsson og
Stefán Jónsson.43 Þeir bræður
náðu kosningu en enginn
Framsóknarmannanna. Þeir
Sigurvin og Stefán fóru hins
vegar báðir á þing síðar,
Sigurvin fyrir Framsókn-
arflokkinn en Stefán fyrir Al-
þýðubandalagið. Eftir þing-
kosningarnar hafði félagið sig
lítið í frammi og gaf aðeins út
tvö tölublöð af Þjóðvörn árin
1950 og 1951.
Finnbogi Rútur varð
fulltrúi Sósíalistaflokksins í
utanríkismálanefnd alþingis.
Hann hafði vakandi auga með
tilraunum hinna sjálfskipuðu
„lýðræðisflokka“ til að koma í
veg fyrir lýðræðislega umræðu
um utanríkismál. í júní 1950
skrifaði hann utanríkisráðherra
vegna sögusagna um að
áætlanir um hernaðarlegan
viðbúnað á íslandi væru í gangi
og taldi hann að utanríkismála-
nefnd ætti að fylgjast með
slíkri áætlanagerð. Utanríkis-
ráðherra, Bjarni Benediktsson,
hafði slík tilmæli að engu og
var aldrei haft neitt samráð við
„kommúnista“. Finnbogi Rútur
hefur verið kallaður ,,[e]inn
virkasti andstæðingur banda-
rískrar hersetu á Islandi“ og á
hann þá einkunn skilda.44 En
Bjarni Benediktsson hafði ekki
1 hyggju að láta almenna
umræðu í samfélaginu ráða
einhverju um stefnubreytingu í
öryggismálum þjóðarinnar.
Hinn 7. maí 1951 kom
bandarískt herlið til Keflavík-
urflugvallar samkvæmt samn-
ingi við ríkisstjórn íslands sem
ekki var lagður fyrir alþingi
fyrr en 11. desember sama ár.
Samkvæmt 21. grein stjórnar-
skrárinnar getur forseti íslands
enga samninga gert við önnur
ríki „ef þeir hafa í sér fólgið
afsal eða kvaðir á landi eða
landhelgi eða ef þeir horfa til
breytinga á stjórnarhögum
ríkisins, nema samþykki
alþingis komi til.“ Samkvæmt
þingsköpum bar stjórninni
einnig skylda til að kveðja
utanríkismálanefnd alþingis
saman. Einhverjum kynni að
finnast að þegar um mikilvæg-
ustu örlagamál íslensku þjóð-
arinnar væri að tefla væri
sérlega mikilvægt að málsmeð-
SIGURÐUR GUÐNASON OG
SIGRÍÐUR SÆLAND VORU ELST
ÞEIRRA SEM GENGU FYRSTU
KEFLAVÍKURGÖNGUNA
ALLA LEIÐ
35