Heimilisritið - 01.01.1947, Qupperneq 6

langaði til þess að verða skáld, og
hann vakti því fram á nætur við
skriftir.
Það var síðari liluti laugardags,
og mikið hafði verið að gera. Sím-
inn hringdi. Walters svaraði og
kallaði síðan á Ilinn.
„Rinn“, sagði hann, „mér þykir
leitt að biðja þig um að fara með
vörur út í bæ svona seint, en það
var kona að flytja inn í gamla
Watson-húsið við Forgestræti og
vantar ýmislegt“.
„Það er allt í lagi“, svaraði Rinn.
Jafnvel áður en hann leit á
Valerie Pratiere, kom hann auga
á bækurnar. Hann stóð við dyrn-
ar og starði á þær eins og í leiðslu.
„Þær eru margar, finnst yður
ekki?“ sagði hún brosandi.
„Jú, sannarlega. Eg hef aldrei
séð slíkan bókafjölda á einum stað
utan veggja bókasafnsins“.
Hún hló innilega. „Þér eruð auð-
vitað maðurinn frá járnvöruverzl-
uninni?“
„Walters sagði að þér þyrftuð
að fá þetta strax“.
„Já, það er allt í óreiðu hér. Ég
hef ekki haft tíma til þess að koma
því í lag, en ef*þér viljið megið
þér líta á bækurnar“.
„Mig langar vissulega til þess,
en ég verð að vera kominn í verzl-
unina áður en lokað er“.
„Ég geri ráð fyrir að þér hafið
miklar mætur á bókum?“
Röddin var blíð, og nú — í
fyrsta sinn — leit Rinn af bókun-
um á hana, og augu þeirra mætt-
ust. Þegar hann sá hana þarna,
þar sem hún stóð við dyrnar, bros-
andi með ljómandi augu og hárið,
sem lyftist svo fallega og eðlilega
upp frá enninu, gat hann ekki slitið
sig frá því að horfa á hana, heldur
naut hugfanginn fegurðar hennar.
Og þegar hún brosti til hans', var
enginn vafi lengur til — hann vissi
að hann var ástfanginn, ástfang-
inn af fagurri konu, sem var að
líkiridum tíu árum eldri en hann.
jjÉg — já, ég hef mætur á bók-
um“, sagði hann. „Þær eru hluti
úr lífi mínu. Þér skiljið, mig lang-
ar til þess að verða skáld“.
„Gleður mig, en má ég ekki ann-
ars kynna mig. Við höfum alveg
gleymt slíku. Nafn mitt er Valerie
Pratiere“.
„Ég heiti Rinn Corovall".
„Gaman að kynnast yður, Rinn.
Þér eruð fyrsti maðurinn, sem ég
hitti hér í borginni fyrir utan burð-
armánn,. sem reyndist mér ágæt-
lega, og tortrygginn vagnstjóra.
Yður er velkomið að fá allar þæj
bækur lánaðar, sem þér viljið“.
„Það er mjög vel boðið, og ég
mun sannarlega notfæra mér það.
Ég er einmitt að Ijúka við að lesa
allar bækurnar í bókasafninu. Væri
yður sama þótt ég liti inn á morg-
un?“
„Þér eruð velkominn. Ég hlakka
meira að segja til að sjá yður“.
4
HEIMILISRITEÐ