Heimilisritið - 01.09.1947, Qupperneq 10

„Nei, ég held ekki einu sinni að
frú Gardener láti sér detta í hug,
að glæpir gerist hér. Þetta er ekki
staður fyrir örenda líkama“.
Hercule Poirot mjakaði sér til í
stólnum. Hann hreyfði mótmælum.
„Því ekki það? Því skyldi mað-
ur ekki geta rekizt á það, sem þér
nefnið „örenda líkama“, á Smygl-
araeynni?“
„Ég veit ekki“, sagði Emily
Brewster. „Ég geng út frá því, að
sumir staðir séu ólíklegri — en
þetta er ekki staður ...“ hún þagn-
aði, þar sem hún átti erfitt með
að gera grein fyrir áliti sínu.
„Það er rómantískt hérna, ójá“,
sagði Poirot. „Það er friðsamt hér.
Skínandi fagurt — blátt hafdð. En
þér athugið það ekki, ungfrú
Brewster, að alls staðar er eitthvað
misjafnt undir sólinni“.
Presturinn tók viðbragð. Hann
beygði sig áfram, og hvössu, bláu
augun leiftruðu.
Ungfrú Brewster ypti öxlum.
„0. jú, auðvitað veii ég það, en
þó -“
„En þó finnst yður þetta óvið-
eigandi umhverfi fyrir glæpi. Þér
gleymið 'einu“.
„Mannlegum eiginleikum?“
„Já, einnig því. En þó var það
ekki það, sem ég átti við. Ég ætla
að biðja yður að athuga það, að
hér eru allir í fríi“.
Eraily Brewster sneri sér undr-
andi að hounm.
Hercule Poirot leit vingjarnlega
á hana. Hann lyfti fingri til frek-
ari áherzlu.
„Setjum svo, að þér eigið fjand-
mann. Ef þér leitið hans á heimili
hans, á skrifsto'funni, eða á göt-
unni — gott og vel — þér verðið
að hafa einhverja ástæðu, og geta
gert grein fyrir henni. En hér þurf-
ið þér ekki að gera grein fyrir
neinu. Þér eruð staddur við Leat-
hercombe Bay. Hvað um það? Það
er ágústmánuður, þá fer maður
niður að sjónum, maður tekur sér
frí. Það er ósköp eðlilegt, að þér
séuð hérna, og Lane og Barry
majór, eða Redfernhjónin. Af því
að það er siður í Englandi, að
dvelja við sjóinn í ágúst“.
„Jú, jú“, sagði ungfrú Brewster,
„það er mjög skynsamlega athug-
að. En hvað er um Gardenerhjón-
in? Þau eru amerísk“.
Poirot brosti.
„Frú Gardener finnur nauðsyn
þess að „slappa sig af“, eins og
hún orðaði það. Hún er nú að at-
huga England og enska lifnaðar-
háttu, og þá er eðlilegt að hún
dvelji um hálfsmánaðar skeið við
sjóinn. IJún vill gjarnan athuga
fólkið“.
Frú Redfern muldraði:
„Þér hafið víst heldur ekkert á
móti því að athuga fólk“, og bætti
við, í'byggin: ..Og það talsvert ná-
kvæmlega“.
8
HEIMILISRITIÐ