Heimilisritið - 01.09.1947, Side 18

og hélt um miðann, meðan hann
var spurður út úr.
Þegar hann var um það bil að
hreyta úr sér einhverju fyndniyrði,
minnti snepillinn liann á að hætta
við þann bjánaskap.
Hann var brosandi, þeim til
gremju, sem þráspurðu hann og
vonuðust til að geta flækt hann í
mótsagnir.
Hann var rólegur og ró hans
gramdist svo andstæðingunum, að
það voru þeir, sem misstu vald á
sér að lokum.
Svona lagað hjálpar manni til
þess að halda sjálfstrausti. Það er
eins og einhver góður ráðgjafi
hvísli að manni uppörvunum og
skynsamlegum ráðum.
Skólafólkið hefði getað notað
prófskírteinin sem verndargríp.
Það gat að vísu ekki snert á þeim,
en hugsunin um unnið afrek hefði
átt að gefa því það traust sem það
vantaði.
Húsmóðirin hefði getað notað
mann sinn sem verndargrip. Bara
að vita, að hann myndi verða glað-
ur yfir verkinu, sem hún var að
vinna í morgunkjólnum, hefði átt
að losa hana við minnimáttar-
kenndina af að vera í honum.
Ungi málafærslumaðurinn okkar
gaf í skyn, með því að fitla við
bindið sitt og flibbann, að hann
skorti sjálfstraust. Hann valdi ljós-
mynd af meðmælabréfi eins ágæts
lögfræðings.
Hann lét ljósmynda þetta bréf í
lítilli stærð og geymdi það í jakka-
vasa sínum, og hvenær sem honum
fannst hann þurfa þess með,
smeygði hann hendinni í vasann
og snerti þennan mjúka, slétta
verndargrip.
Það gaf honum traust sem hjálp
aði honum til að halda ró sinni,
þegar eitthvað virtist ætla að
ganga honum í móti.
3. ráð: Hugsaðu þig tvisvar
um áður en bú talar.
ÞEGAB fólk er reitt eða æst
hættir því til að tala af sér.
Ótti, hatur, á.st, reiði eða undr-
un leiða til þess, að manni hættir
'til að missa vald á tungunni. Og
þá er framkoman ekki sem bezt.
Lögfræðingarnir höfðu notað sér
þetta til að gera vin okkar hlægi-
legan í réttinum. Strax þegar þeir
voru búnir að erta hann upp var
eins og hann skrúfaði fyrir heil-
ann, jafnframt því sem hann opn-
aði fyrir flóðgáttir mælgi sinnar.
Ræða hans varð rugl. Allar áætlan-
ir hans um málið og öll lögfræði
hans virtist hverfa í buskann.
Hjálparráð? Tala gætilega.
Hugsa sig tvisvar um, áður en
maður talar.
Sá, sem talar gætilega, hugsar
áður en hann talar. Hugurinn á að
vita næstu setningu við þá sem
maður er að segja.
15
HEIMILISRITIÐ