Heimilisritið - 01.09.1947, Síða 20

Þetta er ein ástæða þess, að
hjónabönd eiga að vera byggð á
öðru en einberum tilfinningum.
Það er gott ráð að giftast ekki
stúlku, hversu aðlaðandi sem hún
er, nema að hafa fyrst létt á sál
sánni, með því að tala við hana um
einhverjar áhyggjur sem maður
þjáist af.
Þegar maður trúir vini sínum
fyrir leyndum áhyggjum, vonbrigð-
um og vandræðum, skiptir maður
þeim jafnt, byrðin léttist.
Okkar ágæti lögfræðingur var of
stoltur til að tala um áhyggjur sín-
ar, lézt jafnvel ekki hafa neinar.
Framfarir hans í framkomu urðu
ekki miklar, þó að hann notaði
fyrstu fjögur ráðin, fyrr en hann
notaði það fimmta líka.
Honum virtust áhyggjur sínar
smáar. Það er algengt. Það þarf
ekki óbærilega örðugleika, til þess
að maður verði óviss í framkomu.
ÉG HEF oft hugsað um sorgar-
leik þessara alþýðuskólanemenda,
sem ekki höfðu kennara, sem þeir
gátu treyst og þannig fejigið upp-
örvunina, sem margir þeirra þörfn-
uðust svo mjög.
Reyndar þyrftu margir íleiri
þess konar ráðunaut.
Munið þá, að það að hugsa um
aðrá frekar en sjálfan sig, snerta
á verndargrip, hugsa sig tvisvar
um áður en maður talar og að anda
hægt og djúpt, hjálpar manni allt
til að vera öruggur í framkomu
En þó síðast en ekki sízt ber að
hafa það hugfast, að bezta hjálp-
in, er að tala við vin sinn um örð-
ugleikana, sem steðja að manni.
E N D I R
Sérkennilegur draumur
Eiun af hinuni miklu sálfræðingum í Vínarborg fyrri ára, dr. Ignaz
Jesowers, gerði sér ]iað til gamans að safna sérkennilegum draumum. Eftir-
farandi saga er um einn draum í safni lians.
Slag\eðursnótt eina dró lögreglan dauðvona mann upp úr síki nokkru í
Amsterdam. Hann var bundinn á höndum og fótum og hafði bersýnilega
verið sleginn í rot. Hann lézt áður en hann komst til meðiituiular. Síðar
kom í ljós að þetta var úrsmiður frá Svizz.
Meðal pappíra mannsins var skjal, þar sem skýrt var frá draumi er
liann hafði dreymt jjórum sinnum á undanförnum fimm vikum. I draumnum
var hann ávarpaður af manni er hann kannaðist við, en vantreysti. Þeir
lentu í illdeilu út af peningum, sem kunninginn skuldaði . honum. Ursmiður-
inn hótaði að innhehnta skuldina með fógetavaldi.
Þegar hér var koinið gekk kunninginn í burtu. Ursmiðurinn fór í gagn-
stæða átt, en áður en varöi var hann sleginn með barefli i hnakkann. I iill
skiptin dreymdi hann, að hann sœi meðvitundarlaman líkama siun bundinn
á höndum og jótum og homnn jleygt í síkið. (Vr „Corohet").
18
HEIMILISRITIÐ