Heimilisritið - 01.09.1947, Síða 24

förum um landið þvert og endi-
langt, og ég drep á hvers manns
dyr og vara við myrkrinu. Þú verð-
ur að vera vel undirbúinn Brúnn,
við ferðumst dagfari og náttfari,
kannski til eilífðar.
E N D I R
J'
I hctfnarborg
Fætur okkar höfðu heilsast undir borði,
kné mætt kné í gagnkvæmum skilningi,
við höfum bæði gripið til sama hlutar,
beðið afsökunar, brosað og roðnað.
Þú horfðir aldrei í þá átt sem ég var,
það kom upp um þig, og hendur þínar skulfu
fyrir augliti mínu, brjóst þín biðu fingra rninna
eins og þroskaðir'ávextir.
Hversu þú lézt mig beita þig brö'gðum,
leika Donjúan í einfeldni minni,
brosa hróðugan framan í sjálfan mig
úr hverjum spegli sem við gengum fram hjá.
í fyllingu tímans sagði ég: Fylg þú mér.
Og þú réttir mér án orða í feimni og auðmýkt
hönd þína hvíta og mjúka, eins og sautján ára mær.
Svo grátt var ég leikinn, viðvaningur, saklaus piltur.
Ó, þú slyngni ávaxtasali, æfða vændiskona.
Jón úr Vör.
minn. Þú átt að bera mig i hinni
löngu ferð, blessaður klárinn. Þú
étur þessa tuggu á meðan ég fer
og jarða blóðið hennar Hrefnu; ég
kann betur við að bera það sjálfur.
Þér veitir ekki af að vera vel hvíld-
ur og vel undirbúinn, við leggjum
af stað þegar ég gem aftur. Við
22
HEIMILISRITIÐ