Heimilisritið - 01.09.1947, Qupperneq 31

það er auðveldara að tala við þau,
og þau eru vís til að gefa þér heii-
ræði, án þess að prédika yfir þér!
En hafi þau sjálf verið vansæl í
æsku, hættir þeim fremur til að
firtast og sýna það með aðfinnsl-
um og skeytingarleysi.
Það er önnur ástæða fyrir því,
að fullorðnir, sérstaklega þínir eig-
in foreldrar, sem unna þér, virð-
ast verða óþarflega afskiptasamir
um þig, þegar þú ferð að stækka:
Þau eru hrædd. Þegar þú ferð að
iðka nýja leiki og íþróttir, eða ferð
eitthvað burtu, án þess þau líti
eftir þér, óttast þau að þú kunnir
að slasast. Og þegar þú byrjar að
reyna margt af því, sem fullorðn-
ir verða að reyna, óttast þau að
það kunni einnig að valda þér sár-
sauka eða vonbrigðum.
Fuilorðnir vita hve margt getur
sært, jafnvél eyðilagt, mannlegar
verur. Vegna þess að þau elska þig,
vilja þau vernda þig, alveg eins og
þegar þú varst ósjálfbjarga barn.
Foreldrar þínir eiga í stöðugri
baráttu við eigin tilfinningar. Þau
vilja að þú sért sjálfstæð(ur), sért
„fær um að standa á eigin fótum“.
Þau myndu í rauninni skammast
sín fyrir son eða dóttur, sem ekki
gæti það. En ef þér er ljóst, að við-
horf þeirra mótast af samblandi af
öfund og ótta um velferð þína,
muntu ekki reiðast aðfinnslum
þeirra, heldur hafa gott af hjálp
þeirra og ráðum.
HEIMILISRITIÐ
Það er ekki tekið út með sældinni
að vaxa
Vitanlega er það ekki garnan fyr-
ir foreldra þína að sjá þig breyt-
ast úr þægu barni, sem alltaf get-
ur fundið sér eitthvað til dundurs,
í ofvaxinn ungling, næstum eins
háan í loftinu og pabbi eða
mamma, sitjandi helst af öllu auð-
um höndum og virðast hafa misst
allan áhuga á fatnaði og gleymt að
þvo sér bak við eyrun.
Þessi breyting er erfið fyrir þig
sjálfan, ekki síður, og þú getur ekki
skýrt hana fremur en foreldrarnir.
Þú ferð að velta því fyrir þér,
hvort þú sért auli, en reynir að
leyna tilfinningum þínum með því
að láta sem þér standi á sama um
hvað aðrir segja eða hugsa um þig.
Nú skulum við athuga hvað það
er, sem fram fer. Tvennskonar
breytingar verða á þér í uppvext-
inum. Fyrst eru það þær líkam-
legu.
Líkami þinn og öll líffæri eru í
vexti, en ekki öll jafn hratt. Til
dæmis verða tennurnar fullþroska
áður en andlitið er búið að fá rétt-
an svip; og svo, þeaar andlitið fer
að þroskast, fer nefið á undan, svo
þú getur orðið skrítinn í útliti,
jafnvel í augum sjálfs þín.
Það er ekki að ástæðulausu, að
þú ert slappur og letilegur. Líkam-
inn nær næstum fullum vexti með-
an hjartað er enn af barnsstærð.
29