Heimilisritið - 01.09.1947, Blaðsíða 35

A hinum klunnalegu, bakluíu stólum, sem systumar sátu ojtast á, var komið jyrir þcegi-
legum svœflum. Það var á einskis jœri að gizka á, liver þeirra systra þyrjti þeirra með.
I
4
/
segja „sem betur fer“, en þeim
fannst það samt öllum) ekkjumað-
ur, og jafnvel nokkrum árum eldri
en Eulalie langafasystir mín. Og
það sem meira var — hann var
ákafur vist-spilari og slyngur
sem slíkur, en þó enganvegin fjálg-
ari eða slygnari spilamaður en
Eulalie, Emily og Eunice.
Arum saman höfðu þessar snyrti-
iegu gömlu konur hlakkað til þess-
ara vikulegu spilakvölda — und-
irbúningsins undir spilið, klukku-
stundanna tveggja í þögulu al-
gleymi umhverfis grænt spilaborð-
ið, og loks samræðnanna við
Acheson þessar tuttugu mínútur,
meðan hann drakk glas af gömlu
Madeira-víni, áður en hann bauð
góða nótt.
Frú Acheson sálaða hafði leitað
á fund skapara síns á árunum
kringum 1830, svo þau höfðu spil-
að vistina vikulega í nálega
þrettán ár, þegar sá hrylilegi at-
burður gerðist, sem hér verður
sagt frá. Enn veit enginn með
vissu, hvort það var Eulalie, eða
Emily, eða Eunice, sem varð fyrir
óhappinu, en það var ein þeiiTa
systra.
Þær voru gengnar til náða, hver
HEIMILISRITIÐ
33