Heimilisritið - 01.09.1947, Síða 40

uppgötvaði hinar niestu lygar hjá
þeim. Okumaðurinn hafði misnot-
að nýja bílinn hans í eigin þarfir
og eldabuskan hafði látið aka sér
og vini sínum bólstraranum í bíln-
um hans. Óll voru skæðin góð.
Síðar um daginn, þegar þau
hjónin voru ein, spurði Páll kon-
una sína, hvort sakleysi hennar
væri það sama og áður. Hún svar-
aði játandi og roðnaði. Mótvirkinn
sagði ákveðið „nei“.
Það stakk Pál illa að Gínetta
hafði boðið Rognon lækni til mið-
degisverðar, að vísu var hann
kunningi þeirra beggja. Læknirinn
var ungur, aðlaðandi maður, blá-
eygur, með ljóst, bylgjað hár,
spengilegur að vallarsýn og þar að
auki tízknkvenlæknir Parísarborg-
ar. Hann hafði verið aðallæknir
Gínettu síðan hún fékk fyrsta
gigtarkastið.
Gínetta sagði manni sínum, að
læknirinn hefði uppgötvað að hún
hefði blóðtap og yrði því að njóta
sólar í nokkrar vikur, til dæmis í
Riviaren.
Mótvirkinn sagði þetta lygi. Og
þegar Páll spurði lækninn, hvort
slfkt gæti átt sér stað og fékk já-
kvætt svar, sagði mótvirkinn það
einnig vera lygi.
A meðan á máltíðinni stóð var
Páll þögull, en Gínetta og læknir-
inn óðu elginn. Flegni kjóllinn, sem
Ginetta klæddist, stakk í augu
Pá.Is og losaði um málbein hans.
38
„Gínetta mín, finnst þér sæm-
andi að vera í svona ofboðslega
flegnum kjól“.
„Páll minn!“ kviðraði Gínetta.
„Dettur þér í hug, að Rognon lækn-
ir komst úr jafnvægi við að sjá
það, sem aðrir eru svo barnalegir
að geta orðið hrifnir af. Hversu
mörgum sinnum heldur þú ekki, að
læknirinn hafi séð mig allsnakta.
--------Að minnsta kosti 20 sinn-
um, kæri læknir, haldið þér ekki?“
Og Gínetta gaf lækninum hýrt
augnatillit.
Páll kipptist við og hrópaði:
„Hvað segir þú Gínetta?“
„Nákvæmlega 18 sinnum, frú“,
■sagði læknirinn og hneigði sig. „Eða
nánar tiltekið jafnoft og þú hefur
fengið gigtarköstin“.
„Æi já, það er líka satt ég var
nærri því búinn að gleyma því, að
vinur okkar Rognon er læknir þinn,
Gínetta“.
Páll barðist á móti löngun sinni
til að beita mótvirkanum, en hann
þorði það ekki. Hann sat þögull og
hugsaði: Hefur eitthvað verið milli
konunnar minnar og læknisins?
Næstu AÚku leið Páli illa. Hann
rölti meðal kunningjanna með
mótvirkann í vasanum.
Allir lugu — víxlarinn, lögfræð-
ingurinn félagi hans, presturinn,
jafnvel rakarinn. Nú fór Páli að
skiljast, hvers vegna kunningja
hans uppfinningamanninum hafði
láðst að setja mótvirkann á mark-
HEIMILISRITIÐ