Heimilisritið - 01.09.1947, Qupperneq 50

í fangabúðum þessum var þýzk-
ur herlæknir, sem var mikið glspsi-
menni. Við nefndum hann hinn
brosandi böðul. Hann bauð af sér
mjög góðan þokka og leit út fyrir
að vera prúðmenni og hámennt-
aður maður. En í raun og sann-
leika var hann grimmdarseggur af
verstu tegund.
Það var ógeðslegt að sjá hann
brosandi aðgreina nýkomna fanga,
annan flokkinn til að mvrðast í
gasklefunum, hinn til þrælkunar-
v'innu. Aldrei mælti hann óvin-
gjarnlegt orð. Ilann ldappaði vin-
gjarnlegá á öxl margra fanga, er
hann hafði dæmt til dauða með
bros á vörum. Og börnunum, sem
íliörg voru falleg, gaf hann sælgæti,
rétt áður en þau voru send á af-
tökustaðinn. Með silkimjúkri rödd
bað hann þau að standa í röðum.
Og í röðum gengu þau út í dauð-
ann.
Það er ótrúlegt en satt, að ég
vissi ekki, er hér var komið, hvern-
ig börn fæðast. Heima í Ungverja-
landi var drengjum kenndur Tal-
mud (trúbók Gyðinga). Þeim var
sagt þetta. En telpur fengu enga
vitneskju um það. Og þrátt fyrir
það, að við höfðumst meira og
minna við uppi í sveit á uppvaxt-
arárunum, var fáfræði okkar í
þessu efni svona mikil.
Eftir margra mánaða veru í
fangabúðunum komst ég fyrst að
því, hvernig þessu var háttað.
Pólskar stúlkur, er sendar höfðu
verið til vígvallanna, og voru ólétt-
ar er þær komu aftur, fræddu mig
um þetta mál.
Fóstureyðingar voru ekki við-
hafðar við þessar stúlkur eða Gyð-
ingastúllcur er urðu barnshafandi
eftir stormsveitarmenn. Þjóðverj-
ar tóku börnin fegins hendi. En
börnin voru innan skamms tekin
frá mæðrunum og látin í Hitlers-
stofnanir. Mæðurnar voru drepn-
ar í gasklefunum eða á annan hátt
útrýmt. Um það hafa börnin aldrei
fengið vitneskju.
Ég var alltaf veik. Og svo var
ég einn góðan veðurdag sett á bið-
lista til aftöku í gasklefa. Ég yar
þá látin í „svarta herbergið“. En
svo nefndust biðstofur dauða-
dæmdra.
Um þetta leyti átti að flytja á-
kveðinn fjölda fanga til nýbyggðra
fangabúða í Krakov. Er farið var
að telja fangana vantaði tíu til
þess að ná h'inni ákveðnu tölu. Var
ég þá látin í hópinn, sem daginn
eftir lagði af stað til Krakov. Og
það var fyrst í Krakovfangabiiðun-
fim að ég stóð augliti til auglitis við
ógnir fangabúðafífsins og djöful-
lega grimmd nazista.
Hvað ég man bezt, eða tekur
öðru fram að mannvonzku, og erf-
iðast er að glevma, er ekki gott að
segja. Margir hryllilegir viðburðir
standa mér fyrir hugskotssjónum.
Staðurinn var fagur. Fangabúð-
48
HEIMILISRITIÐ