Heimilisritið - 01.09.1947, Qupperneq 51

irnar stóðu hátt. Þær stóðu uppi í
fjalli sem er í nánd við Krakov.
Loftið var lieilnæmt, skógur um-
hverfis. En fangabúðnirnar voru
afgirtar með háspennuleiðslum.
Ivofarnir voru margir. Og fangarn-
ir fengust við margskonar störf.
Þær fáu frænkur mínar, er enn
voru á lífi, .voru settar í sauma-
vinnu. Ég var látin í moksturs-
vinnu og byggingavinnu. Ennfrem-
■ur var ég látin höggva eldivið.
Mokstursvinnan var sú að grafa
fjöldagrafir. Okkur var skipað að
syngja er við gengum til vinnu.
„Vinna skapar gleði“, var við-
kvæðið.
Hugdjörfustu fangarnir svikust
um að vinna langa tíma á daginn.
Sátu þeir þá á vanþúsunum. Það
var rúm fyrir 50 konur í náðhús-
inu. Bæri það við að fleiri færu
inn í einu, gat það átt sér stað að
SS-hermaður kæmi inn og skyti
þann fjölda kvenna, sem var 'fram
yifir töluna 50.
Það var ákveðinn hermaður,
sem vann þetta verk. Við höfum
því vakandi auga með honum.
höfðum einhverja stúlku á verði,
sem gaf merki er böðullinn var í
nánd. Eg hafði í laumi grafið und-
irgöng eða útgang úr vanhúsinu,
og látið fleka fyrir. Kom þetta sér
•stundum vel að geta skriðið út án
þess því væri veitt athygli, er
hættu bar að höndum.
Eins og áður er getið, var ég lát-
in grafa ,,fjöldagrafir“ í Krakov.
Þessar grafir voru langar, djúpar
rennur, eða eins og skurðir. Er
komið var með fanga er taka átti
af lífi voru þeir reknir á grafar-
barminn. Þar urðu þeir að afklæð-
ast hverri spjör og stökkva niður í
gröfina. Er þeir voru komnir nið-
ur voru þeir skotnir. Svo var tjöru
hcllt yfir líkin og þau brennd. Við
vorum oft að vinna á öðrum enda
grafarinnar samtímis því er verið
var að myrða fanga í hinum end-
anum.
Það var allskonar fólk, sem
þarna var myrt. Ungar, fagrar
stúlkur, glæsilegir ungir menn og
gamalmenni. Eg gleymi aldrei
gömlum rabbí. Hann var spari-
klæddur, því þá var sabbatsdagur.
Hann hélt í hönd konu sinnar.
Hvítt skegið féll niður um svarta
kápuna. Gömlu hjónin urðu að af-
klæðast eins og aðrir. Þau stóðu
þarna skjálfandi og leiddust.
SS-mennirnir öskruðu, að þau
skyldu stökkva niður í gröfina.
Fólkið var skotið niðri í gröfunum
til jiess að taka af böðlunum ó-
makið við að fleygja líkunum nið-
ur. Gamli rabbrinn gat ekki stokk-
ið. Hann stóð kyrr í sörnu spor-
um. Þá sparkaði ungur SS-maður
í hann svo hann féll á höfuðið nið-
ur í gröfina. En konan datt líka,
því þau héldust i hendur. Svo voru
þau skotin. Þau varu gömul, tígu-
leg og æruverðug.
HEIMILISRITIÐ
49