Heimilisritið - 01.10.1947, Blaðsíða 37

Heimilisritið - 01.10.1947, Blaðsíða 37
kenndi hún þeim konum, sem voru giftar kotrosknum og leiðinlegum mönnum. Hún lét duttlunga Michael iekki á sig fá, já, það lá við að hún væri hreykin af honum. — Heyrðu mig, i\íichael, sagði hún glaðkga, þú vildir víst ekki kaupa fyrir mig dálítinn ostbita um leið og þú kemur heim í kvöld? Clarkes-fjölskyldan kemur til kvöldverðar. Michael sendi henni illúðlegt augnaráð. Hún vissi að hann kunni því mjög illa að sendast fyrir hana; en samt. ... — Þú deyrð ekki af því, það þori ég að ábyrgjast, sagði hún. — Ertu nú alveg viss um það? sagði hann. — Michael, hvað gengur eigin- lega að þér — veðrið er dásamlegt! — Mér er fjandans sama um veðrið, sagði Michael. Hún brosti án afláts, en það brá fyrir kvíða í röddinni, þegar hún sagði: Lof mér sjá tunguna! Það var engu h'kara en honum væri skapi næst að reka út úr sér tunguna framan í hana hugsaði hún, alveg eins og óþekkur krakki; en í þess stað spratt hann á fætur og gekk fram að dyrunum. — Veiztu, hvað þú ættir að fá þér, sagði hún rólega. Vænan skammt af laxerolíu! Michael Light stakk við fótum, eins og hann hefði snögglega orðið að steingervingi: — Joan, sagði hann, ég verð oft gripinn ómótstæðilegri löngun til að drepa þig, þegar þú segir svona setningar. Hún horfði á hann vorkunnlát. Ef hún hefði alltaf rokið upp á nef sér, þegar hann var í svona skapi, þá hefðu þau verið skilin að skipt- um fyrir löngu. Hún gekk til hans og kyssti hann. — Vertu sæll, ástin mín, sagði hún. — Vertu sæl, Joan, sa’gði hann mildari. Meðan hún fékk sér nýjan skammt af einrberjamaukinu, var hún að velta því fyrir sér, hvort Michael kynni að meta til fulls hve skilningsgóð hún var, eða hvort hann gerði sér ljóst, að hún var honum góð eiginkona — eins og allir vinir hans sögðu. IJún brosti ósjálfrátt. IJún lét sig það engu skpita, hvort hann mat hana að verðleikum eða ekki. Iíún elsk- aði hann. Ef til vill var linnn ekki það sem maður kallar góðan eigin- mann, en henni stóð alveg á sama. Það' eina, sem hún lét sig nokkru skipta, var Michael Light! ILún reyndi að hrista þessar hugsanir af sér. Klukkan var níu, og það var nóg að starfa. Joan skrifaði nefnilega ennþá auglýsing- ar fyrir Carter, Peabody & Co., þótt hún þyrfti að sjá um húsið, manninn og barnið. Michael var ráðinn hjá þessu fyrirtæki, og hún HEIMILISRITIÐ 35
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.