Heimilisritið - 01.01.1948, Síða 4

Alexander og Leonarda
Smásaga eftir snilling-
inn Knut Hamsun, þýdd
af Hannesi Sigfússyni
HEIMA VAR straumáll sem
hét Glimma. Og það var einu
sinni tatarapiltur sem hét Alex-
ander. Við þennan Alexander
átti ég eitt sinn samtal í Aker-
húskastalanum þar sem hann
var í haldi fyrir nauðgun. Nú
les ég í blöðunum að þessi hættu-
legi glæpamaður sé dauður, —
fangavistin hefur orðið honum
að bana. Við mig sagði hann að
hann hefði einu sinni komið
stúlku fyrir . .. En nú er frásögn
hans mér of rík í huga og ég
álpast út í hana miðja. Látum
oss byrja á byrjuninni.
Það eru meiri- og minniháttar
útvegsbændur í Norður-Noregi.
Og stórútvegsbóndinn er vold-
ugur maður með síldarnót og
bryggju og fullan hjall. Hann
klæðist ívið of stórum og þykk-
um fötum til að sýnast gildari,
en það er tákn þess að hann hafi
efni á að éta vel. Hann dregur
aldrei að greiða gjöld sín til
pests eða yfirvalds. Eyrir jólin
liefur liann heim með sér full-
an brennivínskút. Það er fljót-
séð hvar stórútvegsbóndi er til
húsa, hann borðklæðir hús sín og
málar þau rauð með hvítum
gluggum og dyrum. Og börn hans
eru auðþekkt af ýmsum dýrind-
um er þau ganga til kirkju.
I vör Jens Olai stórútvegs-
bónda lenti eitt sinn hópur
tatara. Það var snemrna um vor-
ið. Tatararnir komu í eigin báti
og voru undir forystu Alexand-
ers gamla „Splint“, þriggja álna
risa. Á land steig föngulegur
maður rúmlega tvítugur og gekk
upp að húsi Jens Olai til að betla.
Það var Alexander yngri. Þetta
gerðist þegar ég var í æsku. Við
börnin þekktum Alexander,
hann hafði leikið sér við okkur
þegar hann var unglingur og
skipzt við okkur á gylltum
hnöppum og öðrum smáhlutum
úr málmi.
2
HEIMILISRITIÐ