Heimilisritið - 01.01.1948, Blaðsíða 48

Hún lœrði að nota sér sínar írsku
gíáfur til fullnustu.
Sem betur fer hef ég mörg
dæmi þessu gagnstæð. Annars
væri trú mín á göfgi mannanna
farin að haggast.
Eitt sinn tók ég fjórtán gall-
steina úr ríkri veitingamannsfrú
í Chicago. Á eftir var ég að tala
um það við hinn áhyggjufulla
eiginmann konunnar, hvernig
aðgerðin myndi heppnast. Eg
vildi láta manninum skiljast,
hvað það hefði að segja í'yrir
konuna að vera laus við þessa
steina, sem höfðu valdið henni
svo miklum þjáningum.
„Hver einstakur af þessum
steinum er þúsund dollara
virði“, sagði ég.
Þegar ég kom heim í skrifstofu
mína, seint um kvöldið, lá ávís-
uh á 14 000 dollara á skrifborð-
inu.
Nei, hann hafði ekki misskilið
mig. Hann hafði vitað jafnvel og
ég, að ég talaði í líkingum. Og
hann talaði líka sínu máli í lík-
ingum: „Fjórtán þúsund doll-
ara virði í heilsu og vellíðan er
nákvæmlega fjórtán þúsund
dollara virði“.
Framhald í uæsta hefti.
1\ : -V rt i'iil • -"‘VI « 'ii
Asnaskapur
— Ef ]n'i leiðir þ.vrstan asna að tveimur fötum, sem önuur er full af vatni
en hin af bjúr, úr hvorri fötuuni helilurðu að hanu vilji fremur ilrekka?
— Vatnsfötunni.
— Já, alyeft' rétt, en hvers vegna?
— Af því að lmnn er asni.
Á geðveikrahælinu
Læknirinn: Og hérna höfum við þa, sem eru með bíladellu.
Gesturinn: Jæja. en hér er enginn maður sjúanlegur. Eru engir-ajúklingar
í þesum stóra saK''
Lækuirinn: Jú, jú. En þeir eru allir undir rúmunum að gera við..
Af tvennu illu ...
1‘egar geslurinn er að kveðja lítur húsmóðirin út um gluggann og segir:
„Nei, það er fiu-ið að rigna, viljið þér ekki bíða og borða kvöldverð hjá okkur.
Hver veit neira ]>að stytti upp“.
Gesturinn s\arar fljótmæltur: ,.1‘akka yður fyrir frú. en svo vont er
veðrið nú ekki“.
46
HEIMILISRITIÐ