Heimilisritið - 01.01.1948, Blaðsíða 9

Móður hennar lá við sturlun
af afbrýðisemi og staglaðist
jafnan á því að snikkarinn ætti
forgangsréttinn. Og' Leonarda
svaraði að svo skvldi það vera.
En hún reikaði um í unaðslegum
svíma og vissi hið gagnstæða
með sjálfri sér. Flækingurinn
Alexander stóð í mýrinni og
stakk upp mó, hún steig niður
til hans og liafði hina fagur-
sköptu æsku hans í fanginu.
Þeir dagar komu að Konráð
snikkari var allur úr huga henn-
ar og það voru langt frá því
hennar döprustu stundir.
Þegar leið fram á vorið komu
stórútvegsbóndinn og synir hans
heim úr verinu, vorannirnar hóf-
ust og Alexander tók einnig þátt
í þeim. En um jónsmessuleytið
átti hann að fara úr vistinni. Það
varð nú erfiðara fyrir hann að
hitta Leonördu eina þar eð bræð-
ur hennar höfðu nú einnig gát
á henni og þeir voru allir hlynnt-
ir Konráði snikkara. Auk þess er
ástin svo duttlungafull að hún
verður fljótlega mett ef hún nýt-
ur of mikils bílífis, Leonarda tók
að fá leiða á unga tataranum.
Hún bjó sig undir að giftast
Konráði.
Alexander sagði:
Næst þegar snikkarinn kemur
í heimsókn drep ég hann með
köldu blóði.
En Leonarda var orðin leið á'
honum og þreytt á honum og
svaraði hæðnislega:
Jæja. Og hvað gerirðu þar-
næst?
A Jónsmessukvöld átti að vera
dansleikur á heimili snikkarans
og Leonarda ætlaði þangað og
dansa. En sama kvöld átti Alex-
ander einnig að fara úr vistinni
frá stórútvegsbóndanum.
Leonarda sagði við Alexander:
Flyttu mig yfir álinn áður en
þú ferð.
Hvert ætlarðu? spurði hann.
Það kemur þér ekki við, sagði
hún.
Alexander bjó sig til ferðar.
Hann hnýtti dóti sínu í klút og
sagði:
Eg er tilbúinn.
Þau gengu niður að álnuin og
stigu í bátinn. Og straumállinn
Glimma hafði vaxið mikið í vor-
leysingunum og var hættulegur
yfirferðar.
Meðan Alexander reri sagði
hann:
Þú ætlar þá víst að giftast
honum?
Já, svaraði hún.
Það var ekki ég sem stal dót-
inu þínu, sagði hann ennfremur,
það var móðir þín.
Hún starði á hann í heila mín-
útu og hrópaði:
Hvað ertu að segja?
Hún ætlaði að spilla vináttu
okkar. En mig grunaði hvar hún
HEIMILISRITIÐ
3