Heimilisritið - 01.01.1948, Blaðsíða 13

iiorð og stóll liæfði líkams-
voxti hvers barns.
Það var heimtað, að foreldr-
arnir Jiefðu á heámilinú bókakost
og tímaritj sem barnið hefði
gagn og gaman að.
Ut-varpið átti að notast, með
Idiðsjóu af velferð barnsins.
Daglegt samtal foreldra mátti
ekki hafa ill áhrif á bailiið.
Barninu var gefið tækifæri til
uð leggja sig fram við að skrifa
sendibréf, lesa upphátt og segja
álit sitt á hinum daglegu vanda-
málum heimilisins.
Barnið átti að fá að sjá kvik-
myndir, er vandlega voru vald-
ar með hliðsjón af velferð ]æss.
I stuttu máli sagt var leitast
við, með þessari nýbreytni, að
rannsaka árangurinn af náinni
s'amxinnu lieimila og slcóla, ef
eftirfarandi reglum var hlýtt:
Takmarkið er að finna hið
rétta jafnvægi milli vinnu, leiks
og lærdóms.
Sérstalca þolinmæði verður að
sýna ístöðulitlu barni, og aldrei
má skamma það fyrir frammi-
stöðu í skóla.
Vekja skal áhuga barnsins
á almennum bókmenntum.
Vekja skal athygli barnsms á
því hlutverki skólans, að l)úa
]>að sem bezt undir lífið.
Astunda skal þolinmæði og
umburðarlýndi gagnvart því.
Aldrei má \ inna verkið fyrir
barnið, heldur aðeins leiðbeina
])ví og vekja áhugá þess.
Foreldrarnir áttu að fylgjast
með námsgreinunum af lifandi
áhuga. Þeir áttu að verja næg-
um tíma til að liressa upp á á-
hugann og aulca þekkingu barns-
ins á sögu, náttúrufræði, landa-
íræði o. fl.
Það var lagt fyrir foreldra, að
gefa í heimahúsum uppfræðslu í
heilsufræði, til þess að fyrir-
byggja sem jnest líkamlega
ágalla barnsins og þau álirif sem
þeir kynnu að hafa á námið.
Foreldrar skyldu vaka yfir
heilbrigði barnsins og fylgjast
með heyrn, sjón, tönnum, og Hk-
amlegu ásigkomulagi þess.
I hinum tilraunahópnum var
ekki telcið tillit til neinna fram-
angreind ra varúðarráðstaf ana.
Nemendurnir voru látnir sjálf-
ráðir og afskiptalausir, og for-
eldrarnir voru látnir sjálfráðir,
liversu þeir fylgdust með fram-
förum nemandans.
Elclci leið langur tími, þar til
ha»gt var að sjá þann geipimun,
sem fram kom hjá þessum tveim
tilraunahópum. Það sem vakti
fvrst atliygli var, að sá ílpkkuiv
inn, sem sómi var sýndur, eyddi
frístundum sínum á miklu á-
lcjósanlegri hátt en liinn. Sú frí-
stundaiðkun, sem þar átti sér
stað, hafði í för með sér mun
betri afkomu hvað skólanámið
HEIMILISRITIÐ
11