Heimilisritið - 01.01.1948, Síða 20

um hundana, þeir eru varla svo
nuu'gir þarna fyrir utan“.
„Skjótið ekki“, sagði höfuðs-
maðurinn hvassyrtur. „Þessir
Indíánar koina undarlega fyrir.
Svona lítill hópiir myndi undir
eðlilegum kringumstœðum ekki
hafa sig svo í frammi“.
„Það er ekkert líklegra“, á-
lyktaði liann, „en a'ð aðalhópur-
inn sé í felum að vestanverðu,
þar sem virkisveggurinn er ó-
traustur. Við gerum bezt í að
tryggja hann þar fyrst og senda
boðliða út eftir hjálp, ef hægt er,
áður en við byrjum að skjóta.
Við höldum svo bara áfram að
skjóta, þangað til okkur berst
hjálp.
,,„Hvað með vatn“, spurði á-
hyggjufull rödd.
„Guð sé oss na@stur“, hrópaði
kona ein. „Það er ekki nema ein
vatnsfata til í öllu virkinu“.
Þeir urðu að fá vatn. An þess
gætu þeir ekki varist nema i 24
klukkustundir, í brennandi sól-
skininu. Með tímanum myndu
misþyrmingar Indíánanna
naumast verða verri en brenn-
andi þorstinn, börnin biðjandi
uin vatn og mennifnir fallandi
örmagna um byssur sínar.
„Eg gizka á að aðalhópur
Tndíánanna biði við brunninn“,
sagði einhver.
Craig höfuðsmaður svaraði
„Við sendum konurnar“.
Einhver kvennanna svaraði
ónotalega: „Hvers vegna? Við
erum ekki skotheldar“.
„Þeir vilja ginna karlmennina
út úr virkinu“, útskýrði Craig
höfuðsmaður. „Þeir munu ekki
leggja til orustu fyrr en þeir eru
orðnir úrkular vona um að það
sé hægt, Konurnar verða að
sækja vatnið, af því að þær eru
vanar því. Indíánarnir munu
halda að við séum grunlaus um
hvernig komið sé“.
Konurnar drógu sig í hlé. Þær
voru reiðubúnar að skjóta úr
hinum þungu rifflum og deyja
við hlið manna sinna, ef nauðsyn
krafði, en við brunninn gátu þær
átt á haittu að verða kvaldar og
brvtjaðar niður.
„Við munum skýla ykkur með
skothríð frá virkinu, eftir því
sem við verður komið“, lofaði
höfuðsmaðurinn. „En við gæt-
um ekki bjargað vkkur. Við get-
um heldur ekki barist vatrisláus-
ir“.
Jemima Johnson horfði stilli-
lega til barnanna við hlið sína.
„Betsy“, sagði hún við telpuna,
sem þá var 10 ára gömul, „þú
sknlt koma með mér. Sally litla
lítur eftir Richard í vöggunni“.
Kona Craigs höfuðsmannS
gekk að hlið hennar, og hinar
konurnar konm hver á fætur
annarri með allar þær tréfötur og
kvrnur, sem til voru í virkinu.
18
HEIMILISRITIÐ