Heimilisritið - 01.01.1948, Qupperneq 39

hann. Ég á ekkert á liættu og
mér þykir gaman.að þessu.
Daniel tepinois beið svarsins
óþreyjufullur, og ekki leið á
löngu þangað til hann íekk það.
Bréfritarinn mótmælti strax
tilmælunum um stefnumót, það
gæti ekki orðið fyrr en þau væru
búin að skiptast á nokkrum bréf-
um, þar sem þau fengju tækifæri
til að rökræða lífsviðhorí og
skoðanir.
Daniel viðurkenndi, að þetta
væri mjög skynsamleg hugmynd
og samþykkti hana formálalaust.
Ennfremur sagði hann stúlk-
unni, að hann hefði einu sinni
orðið ástfanginn af ungri stúlku,
og væri eiin lirifinn af henni.
I samkvæmislííinu liafði hann
kynnst ungfrú Campanat, dótt-
ur framkvæmdastjórans, ungri
og aðlaðandi, en metnaðar-
gjarnri stúlku, sem setti markið
hátt. Strax og henni varð Ijóst,
að hann vildi fratnar öllu öðru
fá hana, kvaddi hún hann bros-
andi með þessari kuldalegu setn-
ingu: „Prófið síðar, Lepionis“.
Auðvítað skildi hann hana.
Hvers vegna ætti hún að giftast
ungum skrifstofumanni, sem
engin sambönd hafði á hærri
stöðum og engar líkur voru fyr-
ir að myndi verða annað eða
meira í lífinu?
Daníel láðist að geta þess, ef
til vill vegna þess liversu látlaus
HEIMILISRITIÐ
hann var, að hami' var búinn að
missa foreldra sína, og þurfti því
engum að sjá farborða, en átti
um hálfa milljón franka, sem
voru vel ávaxtaðir.
Þetta misheppnaða bónorð
Daníels hafði meir valdið hon-
um hryggðar en gremju, og um
þetta ræddi hann beizkjulaust í
bréfum sínum til Elísabetar.
Hann hafði lært af reynslunni,
saAzt við örlög sín og fannst
skynsamlégra að scgja allan
sannleikann strax.
Elísabet virtist ekki liafa
minnsta áhuga á þessum upplýs-
inguin. Aftur á móti lét hún sig
miklu varðá þær upplýsingar
liaris, að hann hefði fengið ó-
vamta stöðuhækkun. Fram-
kvæmdastjórinn hafði hælckað
laun hans \érulega og fengið
lionum störf í einkaskrifstofu
sinni. Þétta var stórt skref í átt-
ina til glæsilegrar framtíðar.
Eftir þetta lét Elísabet loksins
undan, og ákvað stefnumót við
hann. Hin nýja velgengni hafði
ekki stigið Daníel meir til höf-
uðs cn svo, að hann fór á fund
við hina ókunnu stúlku.
Daníel várð mjög undrandi og
ekki alls kostar ánægður, þegar
hánn sá auglýsingaspjald á
hurð áfángastaðarins, og á því
stóð: Elísabet Zeller, Kjólar &
kápur.
Ilann stóð með höndina á
37