Heimilisritið - 01.01.1948, Síða 46

Hún rriyndi áreiðanlega skilja
við mig. Og það væri rétt ai'
herini. Eg gæti elvki látið nokkra
I:onu sjá þfessa herl'ilegu mynd,
jainvel ekki hjúkrunarkonu*1.
Eg sagði: „Við skídum eiri-
göngu hai'a karlmenn í skurð-
stofímni. Eg skal sjálíur hréinSa
skurðarstaðinn, og enginn skal
komast að þessu“.
Hann léit á mig með þakk-
Iæti, og mér til nokkurrar uridr-
uriar streyttist harin ekki á móti,
þégar ég íór að íæra harrri úr
næríötunum og losa af homun
skýluna.
Eg skal játa, að mér varð bilt
við, þegar ég tók beltið af. Tatt-
óveringarmaðurinn hafði farið
langt fram ur verstu klámmynd-
um, sem sjá má í rústum Pomþ-
eiborgár. Þéttá var hið viðbjóðs-
legasta, sem hægt var að drag-
ast með gegnuin vesælt líf. En
var annars nokkur þörf á því, að
maðurinn væri þessum ósköþum
ofurseldur lengur?“
„Mynduð þér vilja leyfa mér
að losa yður við þetta?“ sagði ég
á meðan ég var að hreinsa skurð-
arstaðinn.
,.Já, góði Íæknir, gerið þér það.
Eg 'myridi vera yður þakklátur
til teViloka. Haldið þér, að þér
gætuð gert það? Gætuð þér
það?“
„Ég þurfti fyrst að fá leyfi yð-
ar til þess“, sagði ég. „Ég get
ekki lofað því, að mér takist það,
en ég skal reyna“.
Aðgerðin tókst skjótt og vel.
Þegar ég hafði lokað skurðin-
um fór ég að flá af þessa sóða-
legu svallmynd. J>að var ljóta
verkið, „Listaverkið“ huldi
nærri því allan efri hluta kvið-
ariris, frá hér um bil hálfum
öðrum þumlung fyrir ofan naíla
og upp að bringspölum. Ég fláði
skinn af hægri mjöðm, jafnstórt
og þurfti, og setti það yfir kvið-
inn.
Frans útskrifaðist sem nýr
maður, hamingjusámasti maður
sem ég hef séð. Hann trúði mér
fyrir því, að kvölin í botnlanga-
totunni, sem drep var komið í,
hefði ekki verið nema leikur einn
í samanburði við þá sálarkvöl,
sem þessi fjandans myrid hefði
valdið.
En nú var allt orðið gott.
Misjöfn þóknun.
MARGTR eru á þeirri skoðun,
að læknar eigi að gera öllum
jafnt uridir höfði, og að sérhver
eigi að lauria læknishjálp eftir
getu sinni. Flestir segja, að fólk,
sem þiuifriást læknishjálpar, en
getur elcki greitt hana, eigi sairit
að verða liennar aðnjótándi. Um
þetta er ég þéim alveg sammála.
En þegar hið gagnstæða á sér
stað? Þegar greiðslugetan er
44
HEIMILISRITIÐ