Heimilisritið - 01.01.1948, Qupperneq 55

útur í eitt. HVað vaí kiukkan
þegar hún fannst?“
Spurningunni var beint að
Patriek Redfern. Hann svaraði
hikandi:
„Rétt fvrir tólf'.
Emily Brewster sagði:
„Klukkuna vantaði finnntán
niínútur í tólf ’> l,e8ar við fúnd-
um hana“.
„Og þið komuð hingað á bátn-
um? Hvað var klukkan þegar þið
sáuð liána fyrst?“
Emily hugsaði sig um.
„Ég held að við höfum komið
fyrir tángann fimin til sex mín-
útum fyrr“. Hún sneri sér að
Redfern. „Haldið þér það ekki?“
Hann svaraði dauflega: „Jú -—
eitthvað um það bil“.
Neasdon hvíslaði að yfirlög-
reghiþjóninum:
„Er þetta eigimnaðurinn? Nú,
ekki það, en maður gæti haklið
það; liann er svo niðurbeygður“.
Hanii liækkaði róminn aftur.
„Við skulum segja tuttugu
mínútur fyrir tólf. Hún gétur
varla liafa verið myrt löngu fvr-
ir þann thna. Látum okkur segja
klukkan ellefu — finnntán mín-
útur fyrir ellefu, í fyrsta lagi“.
Y firlögregluþjónninn opnaði
vasabók sína.
„Þakka yður fyrir“, sagði
liann. Það ætti ekki að vera um
langan tíma að ræða, — eina
klukkustund allt í allt“.
Hann sneri sér að ungfrú
Brewster.
„Já — þá held ég að þetta
nægi að sinni. Þér eruð Eniily
Brewster, og þessi maður er Pat-
rick Redfern, dvalargestir á Jolly
lioger. Þér kannist við að jressi
kona er ein af gestunum, gift
Marshall kápteini?“
Emily Brewster kinkaði kdlli.
„Þá held ég“, sagði Colgate,
„að við snúúm okkur að hótel-
inu“.
Hann kallaði á lögregluþjón.
„Þér verðið hérna, og látið
engan komast að staðnum. Ég
séildi Phiíips hingað seinna“.
11.
„HÉRRA minn trúr!" hrópaði
Weston lögreglustjóri upp yfir
sig. „Hér átti maður þá eftir að
rekast á vður“.
„Ójá“, sagði 1‘oirot og hlieigði
sig fyrir lögreglustjóranum. „Það
er æði langt síðan við áttiunst
við í St. Loo“.
„En ég hef ekki gleymt því;
það er eitt af því verStá, sem
fyrir mig hefur komið. Eins og
þér komuð fram gagnvart mér,
við líkskoðuniná; ég hef aldrei
getað glevmt því. Það var á móti
öllum venjum og reglum. Alveg
l'urðulegt!“
„Þrátt. fvrir það. herra ofursti,
þá leiddi það í ljós sannánimar“.
HEIMILISRITIÐ
53