Heimilisritið - 01.01.1948, Qupperneq 63

„Ef \ið nú liei'ðum vitni að
því, að vinátta þeirra var mjög
náin?“
Marshall leil enn á Poirot,
og aftur skein óvildalhugur af
andliti hans, sem jaínaðarlega
var þó svo rólegt.
Marshall sagði:
„Ef þér viljið ljá éyru að þess-
um söguburði, þá gerið sem yður
lvstir. Ivonan er dáin og getur
ckki varið sig“.
„Þér eigið við, að þér viljið
ekki trúa neinu slíku?"
Það vottaði fyrir svitadropum
á enni Marshalls. Hann sagði:
„Mér dettur ekki í hug að trúa
neinu af því“.
Eftir augnabliks þögn hélt
hann áfram:
„Eruð þér ekki komnir nokk-
uð fjarri aðalatriðinu. Það sem
ég kann að álíta í þessu efni,
skýrir ekki sjálft málið á nokk-
urn hátt“.
Hercule Poirot greip frani í
\iðræðurnar:
„Þér skiljið þetta ekki. Mars-
liall. í glæpamálum gildir það
ekki einungis að leita eftir at-
burðum, sem beinlínis áhræra
glæpinn. í níu tilfellum af tíu,
er orsaka morðs að leita í innræti
og gerðum þess sem myrtur er.
Vegna þess að hann — eða hún
— var þannig innrætt, var morð-
ið framið. Meðan við vitum
ekki alveg upp á hár, hvers kon-
ar manneskja Arlena ÖMarshalI
var, getum \'ið ekki gert okkur
glögga grein fyrir, hvers konar
manneskja hefur rnyrt hana.
Þar af leiðandi eru þessar spurn-
ingar nauðsynlegar“.
Marshall sneri sér að lögreglu-
stjóranum.
„Lítið þér einnig þannig á
málið?“
AVeston hikaði, en sagði:
„Já, að vissu leyti — það er
að segja . . .“
Marshall hló. „Mér datt í hug
að þér væruð kannske ekki alveg
á sama máli. Þetta sálfræðirugl
er sérkennandi fyrir Poirot“.
Poirot sagði brosandi:
„Þér getið glatt yður vfir því
að hafa ekki látið tilleiðast að
hjálpa mér!“
„Hvað eigið þér við?“
„Hvað hal’ið þér sagt okkur
um konuna yðar? Ekkert. Þér
hafið aðeins sagt okkur það sem
allir \issu. Að hún var fögur
kona — og eftirsótt“.
Kennétji Marsháll yppti öxl-
mn. Hann sagði blátt ái'ram:
,J*ér stígið ekki í vitið“.
Hann sneri sér því næst að
lögreglustjóranum og sagði með
áherzlu:
„Er annars nokkuð sem þér
óskið að spyrja mig um?“
„Já, mig langar til að vita,
livað þér hafið aðhafst í morg-
1 jjI'' Frambald í na-stn hefti.
HEIMILISRITIÐ
61