Heimilisritið - 01.04.1949, Síða 23

Allt myndi verða öðruvísi, ef
hún hefði hann við hlið sér á
hverjum morgni og biði heim-
komu hans á kvöldin. Sterkir,
öruggir armar myndu vernda
hana gegn óvissu og einstæðings-
skap.
' „Svaraðu mér, Cathy“, bað
hann. „Við skuluni taka ákvörð-
un — í kvöld. Eg ætla að tala
við Emily. Ég get fullvissað þig
um, að hún tekur þetta ekki
nærri sér. Ég læt hana fá helm-
inginn, þrjá fjórðu af tekjum
mínum. Ég get unnið fyrir meiru
— ekkert getur hindrað mig í
að komast áfram — með þig í
faðminum —“
Hún reyndi að hugsa. Hún
losaði sig úr faðmi hans og vissi
ekki, hvort vorkunnsemi með
honum eða hennar eigin örvænt-
ing lá þyngra á hjarta hennar.
Hún starði fram fyrir sig, en
hann grúfð'i sig niður í öxl henn-
ar og hélt utan um hana.
Og svo sá hún Emily koma
út. Hún sá hana horfa upp og
niður götuna, og ganga síðan
heim til Cathy og fara inn. Hún
vissi, að Emily varð ætíð hrædd,
ef hún var skilin eftir ein.
„Roger hringdi og sagðist
ekki koma heim fyrr en seint“,
myndi hún segja. Ég er hrædd
við að vera ein í þessu stóra
húsi. Ég heyri undarleg hljóð, ef
til vill er það bara vindurinn“.
Augu hennar voru galopin og
óttaslegin, eins og í hræddu
barni.
Hvað hafði Roger sagt um
peninga? „Ég gef henni helming,
þrjá fjórðu af tekjum mínum“
—Cathy mundi eftir Emily, þeg-
ar hún kom hlaupandi á föstu-
daginn. „Cathy, ég á ekki einn
einasta dollar til að’ kaupa í
matinn fyrir. Ekki veit ég hvað
verður af þessum fimmtíu doll-
urum á viku. Ég á ekki einn eyri,
Cathy — vertu nú væn og lán-
aðu mér tíu dollara þangað til á
mánudaginn“.
FIMMTÍU á viku. Það var
meira en John hafði í tekjur. Af
því þurfti að greiða öll útgjöld
heimilisins. Fimmtíu á viku —
jafnvel sjötíu — myndi vera eins
og dropi í hafið í höndum Emily.
Og hún myndi ekki eiga neinn
að, ef Cathy færi burt með
Roger.
Og nú sá Cathy John koma út
úr húsinu, með Emily á eftir sér.
Hún sá þau standa undir götu-
Ijósinu: tvö ringluð börn, yfirgef-
in, horfandi upp og nið'ur göt-
una. Þau voru að leita að ástrík-
um höndum, sem gætu leitt þau
aftur í örugga höfn. Tveir litlir
spörfuglar: Emily og John. John,
sem ekki gat eignast vini eins og
faðir hans. John, sem gat ekki
einu sinni hitað upp súpu, sem
HEIMILISRITIÐ
21