Heimilisritið - 01.04.1949, Blaðsíða 30

stað. Ég gat ekki fundið upp á
öðru til að byrja sarntal með. Að
efnið var nokkuð ófrumlegt og
alveg óþarft, gerði ekki svo
mikið til.
„Já“, sagði hann aðeins og lét
sem honum kæmi það ekki við.
Það var fremur leiftrið frá
nýrri eldingu heldur en bílljósin,
sem sýndu mér skiltið, um leið
og við ókum fram hjá því.
Á skiltinu stóð: „Ríkisfangels-
ið“, og maðurinn hafði svo mik-
inn áhuga á því, að hann snéri
sér við og horfði á það, þangað
til það var úr augsýn. Sjálfur
fann ég ekki til neins ótta enn-
þá.
Ég reyndi aftur að koma af
stað' samræðum. „Ætlið þér
langt?“ spurði ég.
„Það er undir því komið . . .“
byrjaði hann, en þagnaði svo
skyndilega.
„Hann má svo sem hafa það
eins og- hann vill“, hugsaði ég
ergilegur, því að satt að segja
hafði ég búist við að eiga
skemmtilegar samræður.
Nú þagði ég og kveikti á út-
varpinu. Hann hafð'i lagt bögg-
xd sinn í sætið á milli okkar, og
þegar ég teygði hendina yfir
lxann að útvarpinu, lagði hann
höndina snögglega á hann.
„Þetta er grunsamlegur ná-
ungi, sem þú hefur tekið upp í“,
sagði ég við sjálfan mig.
Vélin malaði eins og kettling-
ur. Ég var ánægður með að hafa
valið einmitt þennan vagn. Ég
hafði skoðað marga mismun-
andi vagna, áður en ég ákvað
mig.
ÚTVARPIÐ var einnig alveg
óaðfinnanlegt. Jafnvel í þessu
óveðri, þar sem eldingarnar
lýstu upp himininn, gat maður .
heyrt greinilega í því. Um leið
og ég kveikti, byrjaði dimm
rödd að tala í hátalarann.
„. . . auðkennilegur. Ég endur-
tek: Þessi strokuíangi er mjög
hættulegur glæpamaður. Ef þér
verðið var við hann, skuluð þér
samstundis snúa yður til Ríkis-
fangelsisins, eða til næstu lög-
reglustöðvar . . . Nii verður
dagskránni haldið áfram . . .“
Hann virtist' stara beint fram
fyrir sig, en ég var viss um að
hann hafði auga með mér. Ég
var að reyna að finna upp á ein-
hverju til að' segja, einhvei’ju,
sem hljómaði ekki grunsamlega.
„Það er eins og einhver hafi
strokið úr Ríkisfangelsinu“,
sagði ég að l.okum.
„Eruð þér hræddir?“ spurði
hann.
Röddin var hás og hvíslandi.
„Nei“, svaraði ég, og það var
satt.
„Það var annars sagt, að hann
væri hættulegur glæpamaður“.
28
HEIMILISRITIÐ