Heimilisritið - 01.04.1949, Page 33

Þegar vorsins gyðja gengur
geislabaug,
jökulhjálminn bjartan ber við
blámans laug.
Öíundsjúkir grannar girnast
gyðju skaut.
Berhöfðaðar dyngjur dylja
drambsins þraut.
Duna fornir dauðahljómar.
Dáðlaust hraunið gígju slær.
Upp úr rökkurs öldudölum
úfinn stígur kynjablær.
Hrollsvalt glott af húmsins vörum
herpir bleika vofukinn.
Stígur bergmál stórum skrefum
stuðladans við klettinn þinn.
Minnstu æ við morgunloftin,
mánaskær,
lauguð vorsins lindum bláum,
listum kær.
Þegar yngir öskuhjarta
eldsins blóð,
leggðu djarft á Ijóssins tungu
lífsins óð.
Tónatan Jónsson
HEIMILISRITIÐ
31