Heimilisritið - 01.06.1955, Side 27

Sumarleyfin byrja núna 1 næstu
viku.“
Emily snökkti hugsandi í
bragði. Hún leit framan í Henry
með nýrri glóð í augum. „Já, ég
hugsa það væri bezt,“ muldraði
hún. Svo brosti hún. Hún hafði
fengið ágæta hugmynd!
„Þá segjum við það,“ sagði
Henry. „Ef ég á að segja þér eins
og er, þá hafði ég hugsað mér
að fara sjálfur í smá ferðalag.“
Hann forðaðist að horfa í augu
hennar. „Abigael frænku langar
til þess að ég komi í heimsókn
til hennar til Derby. Hún á ekki
langt eftir,“ bætti hann við.
Bara að Henry ætti frænku,
sem heitir Abigael, hugsaði Em-
iiy-
„Við yerðum að skrifa hvort
öðru,“ sögðu þau bæði í kór.
Henry hló órólegur, og Emily
horfði á eftir honum út götuna.
Ef hún hefði ekki vitað, að
Henry var saklaus eins og ný-
fætt barn, hefði hana grunað
að hann byggi yfir einhverju.
Nei, það var víst aðeins hún,
sem bjó yfir einhverju!
Emily gerði mörgum af eldri
dömum borgarinnar bilt yið, er
hún hljóp eins og fætur toguðu
heim til sín. Hún ætlaði ekki að
segja neinum nema móður sinni
frá hinni leynilegu fyrirætlun
sinni. Móðirin varð að vita um
þetta, því hún varð að senda
bréf frá Worthing. Worthing, já!
Það kom fjarrænt blik í augu
hennar. Ungfrú Emily Benson
hafði sem sé ákveðið að fara í
nokkurra daga ferðalag til Par-
ísar!
ÞEGAR HÚN gekk út á lest-
arpallinn í Gare du Nord næsta
þriðjudag, dró hún djúpt and-
ann og rétti úr bakinu. Hún var
hér — hún var í París! Hún
hafði kviðið því, að það brytist
út stríð áður en hún kæmist af
stað, eða að ferjan sykki á leið-
inni yfir sundið.
Burðarkarl þreif ferðatöskuna
skyndilega frá henni og hvarf
eitthvert inn í mannfjöldann.
Og henni fannst það kraftaverki
líkast, þegar taskan var ásamt
henni sjálfri komin inn í leigu-
bíl á leið til gestaheimilis, sem
hún hafði fundið í ferðamanna-
pésanum. Hún hafði kosið að
búa á Montmartre, af því hún
áleit það yrði mest spennandi að
búa í „listamannahverfinu.“
Herbergi hennar var á efstu
hæð. Það var lítið, en hreint og
þokkalegt, og úr glugganum var
góð útsýn yfir borgina. Hún opn-
aði hann og leit út.
„Dýrlega, dásamlega París!“
hrópaði hún og baðaði út hönd-
unum.
JÚNÍ, 1955
25