Heimilisritið - 01.06.1955, Page 33

„Hvað kom til að þú fórst að
fara til Parísar, ástin?“
Hann brosti kindarlega. „Þú
skilur það sjálfsagt ekki, Emily,
en ég hef lengi þráð að fara til
Parísar. Sú borg er einhvem
veginn táknræn fyrir allt, sem
er rómantískt og — og spenn-
andi . . .“
„Ó, Henry! Svo þig dreymir
þá um rómantík, þig líka?“
„Og svo — svo var svo stutt
til brúðkaupsins. Og ef ég hefði
ekki farið nú, hefði aldrei orðið
neitt úr því. Þess vegna sagði
ég þér ósatt.“
Hann leit djúpt í augu henn-
ar. „Eg skammast mín fyrir það,
Emily, en ég hef ekki neitt að
skammast mín fyrir af því, sem
ég aðhafðist í París. Skilurðu
mig?“
Emily kinkaði kolli.
„Ég kynntist ungri stúlku
þar,“ hélt hann áfram fastmælt-
ur. „Og ég fór oft út með henni.
Ég ...“ hann renndi niður munn-
vatni — „ég kyssti hana líka.
Það var eins og það lægi í loft-
inu. Það hefði aldrei skeð í
Bobblesworth/1 sagði hann að
síðustu.
„Já, það er eins og það liggi í
loftinu," sagði Emily dreymandi.
„Það sagði Pierre líka.“
„Pierre?“
Emily kinkaði kolli og fól
andlitið við barm hans. „Það er
sömu söguna að segja af mér
líka, Henry,“ sagði hún þvoglu-
mælt.
„Hm — þetta er fallegur hatt-
ur, sem þú ert með,“ sagði
Henry.
í sama bili kom vindhviða, og
Emily lyfti hendinni til þess að
halda hattinum, en það var of
seint. Sköpunarverk monsieurs
Goerbers var þegar komið á haf
út og flaut í áttina til frönsku
strandarinnar.
Þau stóðu þétt saman og
horfðu eftir hattinum, sem
skoppaði á bárunum.
„Ég held við ákveðum að hafa
það tvíbreitt rúm, þegar til alls
kemur, elskan,“ sagði Henry.
Það var komið nýtt og áður ó-
þekkt blik í augu hans. Hann
leit út fyrir að vera til í að fella
að velli — að minnsta kosti einn
— dreka fyrir morgunverð. *
Filmstjama hreinsar húðina
Marilyn Monroe notar aldrei nætur-
krem og þvær sér aldrei upp úr sápu-
vatni. Á kvöldin nuddar hún koldkremi
rækilega inn í húðina og lætur það ó-
hreyft í io mínútur. Svo þurrkar hún
það af, smyr andlit og háls að nýju og
nuddar húðina lítillega. Síðan hreinsar
hún allt krem vandlega burt og leyfir
húðinni að „hvíla sig“ um nóttina.
JÚNÍ, 1955
31