Heimilisritið - 01.06.1955, Blaðsíða 47

^ Smásaga eftir Louise Roedocker
KONURNAR tvær sátu inni
í einum af hinum afviknari
hressingarskálum. Elaine White,
sem sat á móti barnum, var smá-
vaxin og grönn, með vingjarn-
legt, allt að því barnalegt and-
lit. Hún vandaði klæðaburðinn
meira en nokkur önnur kona í
borginni, svo að helzt leit út fyr-
ir, að hún vildi hafa áhrif á tízk-
una.
Vinkona hennar var hattlaus.
Hörund hennar var dökkbrúnt
af sólarljósinu og brúni kjóllinn
hennar fór ekki vel samanborið
við kjól Elaine. Þær höfðu hitzt
í hressingarskálanum fyrir um
það bil tíu mínútum. Samræð-
umar gengu ekki sem bezt, þar
sem báðar voru að hugleiða
hluti, sem hvorug þeirra vildi
fyrst hefja máls á.
„Ég hélt þú myndir koma með
manninn þinn með þér, þegar
þú kæmir,“ sagði sólbrennda
konan. „Það hefði verið svo
Sá hlær bezt, sem síðast hlær,
hugsaði fallega og yfirlætis-
lausa unga frúin.
gaman að sjá hann“.
Elaine fitlaði við gimsteinum
settan giftingarhring sinn, og
dularfullt bros lék um varir
hennar. „Hann er ákaflega önn-
um kafinn um þessar mundir,
Jane,“ sagði hún. „Þegar há-
skólarnir eru svona yfirfullir,
verða prófessorarnir að taka að
sér mikla yfirvinnu. Og svo er
hann að vinna að nýju skáldsög-
unni sinni.'Ég skildi við hann
sitjandi yfir ritvélinni“.
Sólbrennda konan hallaði sér
lítið eitt fram á borðið. „Það er
nær óskiljanlegt,“ sagði hún, „að
þú skyldir giftast slíkum manni.
Ég man eftir þegar síðasta bók-
in hans kom út, og mynd af hon-
um birtist í öllum blöðunum.“
Elaine iðaði í sætinu. „Ég veit
JXJNÍ, 1955
45