Heimilisritið - 01.06.1955, Síða 48

það,“ sagði hún, og það gætti
nokkurrar beiskju í rómnum.
„Engin hélt, að ég væri neitt
sérlega skörp. Manstu, þegar
sagt var, að ég yrði fyrirmyndar
húsmóðir. Litla stúlkan, sem
aldrei gæti staðið á eigin fót-
um.“ Hún brosti, en varirnar
herptust saman. „Mér finnst
vera langt síðan, Jane.“
„Aðeins f jögur ár,“ sagði Jane.
„En þú notaðir þau vel. Ég er
viss um, að það finnst ekki sá
maður, sem ekki hefur heyrt
getið um Peter Alex White.“
Elaine lyfti glasinu og horfði
á ljósan drykkinn, sem var í
glasinu. Hún sagði ekkert.
„Vel á minnzt,“ sagði Jane,
eins og af hendingu. „Terry er í
bænum.“
Báðum konunum létti auðsjá-
anlega við, að nafninu hafði ver-
ið stunið upp. Málið var komið
á dagskrá. Elaine beygði sig nið-
ur og leitaði að sígarettum í
handveskjnu sínu.
„Þau eiga dóttur,' eins og þú
veizt. Hún er nærri því þriggja
ára gömul,“ sagði Jane.
Elaine brosti. „Mamma sagði
mér það.“
Hún blés hægt frá sér tóbaks-
reyknum. „Það er skrýtið,
hvemig þeir muna alltaf eftir
að segja kvenfólkinu frá öllu, en
ég er viss um, að Terry hefur
ekki heyrt neitt um mig, síðan
hann fór með Doris úr borg-
inni.“
„Manstu, að Terry ætlaði að-
eins að vinna eitt ár í þessari
skartgripaverzlun og ljúka svo
embættisprófi sínu við háskól-
ann? Hann vinnur enn 1 skart-
gripaverzluninni. í verzlun
tengdaföður síns. Afgreiðslu-
maður! Ekki svo að skilja, að
það skipti svo miklu máli, ef
hann hefði ekki talað svo
drembilega.“
„Hinn mikli Terry,“ sagði El-
aine og hló kuldalega. „Hann
vissi ekki hvað hann ætlaði að
verða, en það átti að verða eitt-
hvað mikið. Hann ætlaði að
skrifa bók, ef hann fengi aðeins
hugmynd, eða þá að hann yrði
mikill leikari, frægur málari
eða skáld. Hvað ég gleypti við
þessu öllu þá!“ Augu Elaine
beindust að glasinu, sem hún
hélt á. Hún var að rif ja upp fyr-
ir sér atburði kvöldsins, þegar
Terry Wade hafði sagt henni, að
hann gæti ekki kvænzt henni, að
allt yrði að vera búið milli
þeirra og að þau ættu ekki sam-
an, þar sem hún vissi í raun og
veru ekki eins mikið og hann.
Hún minntist hinnar ertandi á-
nægju, sem endurspeglaðist í
augum hans, er hann trúði henni
fyrir þessu. Hún hafði vitað, að
46
HEIMILISRITIÐ