Heimilisritið - 01.06.1955, Page 65

tala. Ég vil ekki heyra orð í við-
bót, og nú heimta ég að þið far-
ið burt tafarlaust!“
Linda gekk til dyra, og tárin
runnu niður kinnar henni. Þeg-
ar hún rétti höndina eftir hún-
inum, var hurðin opnuð og
Bruce gekk inn. Hann horfði
furðu lostinn á þennan litla hóp
alvörugefinna manna.
„Hvað eiginlega er hér á
seyði?“ spurði hann.
„Ég hef leyft mér að gera dá-
litlar breytingar á þjónustulið-
inu,“ svaraði móðir hans, „og ég
verð að biðja þig að blanda þér
ekki í þetta mál.“
„Þú átt þó víst ekki við, að þú
hafir sagt upp þessu trygga
fólki?“
„Það er einmitt það, sem hún
hefur gert, Bruce,“ sagði Linda
og lagði höndina á handlegg
honum, „og nú verður þú að
vera svo góður að hjálpa þeim.
Ég . . .“
Henni svelgdist á, og hún
fann að gráturinn myndi yfir-
buga hana ef hún segði meira.
„Ég hef þegar ráðið nýtt
þjónustulið frá Glasgow,“ sagði
frú Kinlock. „Þessir þjónar eru
orðnir of gamlir, og . . .“
„Það getur enginn gert að því,
þótt hann eldist,“ greip Bruce
fram í fyrir henni. „Er þetta
raunverulega eina ástæðan fyrir
því, að þú hefur sagt þeim
upp?“
Móðir hans hafði fengið tvo
eldrauða bletti í kinnarnar, og
hún leit undan. Bruce horfði á
hana um stund, og svo sagði
hann seinmæltur:
„Mér þykir fyrir því, en ég
verð að biðja þig að breyta þess-
ari ákvörðun þinni, mamma. Að
því er varðar þjónustufól'k hér
á Kinlock Hall, skulu engar
breytingar gerðar.“
Hann sneri sér að hinum fjór-
um.
„Þetta er allt byggt á mis-
skilningi,“ sagði hann, „og þið
þurfið engu að kvíða. Ég lofa
ykkur því við drengskap minn,
að þið skulið fá að vera hér með-
an þið lifið. Kinlock Hall skal
bæði vera vinnustaður ykkar og
heimili.“
Þegar dyrnar höfðu lokazt á
eftir þeim, rauk móðir hans upp.
„Hvemig gaztu látið þér koma
til hugar að auðmýkja mig
svona, meðan þau voru við-
stödd? Heldurðu að þau muni
nokkum tíma getað respekterað
mig, þegar þú afturkallar skip-
anir mínar svona fyrirvaralaust?
Skilurðu ekki, að það verður
engin leið að halda uppi aga hér
á heimilinu framvegis?"
„Ef þú lendir í einhverjum erf-
iðleikum í þeim efnum,“ svaraði
JÚNÍ, 1955
63