Nýjar kvöldvökur - 01.03.1920, Blaðsíða 9

GARMAN & WORSE.
39
fyrir, að hann hafði gripið inn í samræðuna á
svo hentugum tíma. Jakob Worse gat ekki
annað en hlegið sjálfur, og að lokum fóru all-
ir að hlægja, nema Aalbom og kona hans; þau
voru fjúkandi reið.
En Rakel »ar hissa á því, að faðir hennar
skyldi vera svona hræddur við að lofa Jakob
Worse að taka til máls. Hún hafði líka ein-
stöku sinnurn heyrt hann taka þátt í kappræð-
um, og hún hafði orðið hissa á þvf, hvað
hann gat oít og einatt orðið ákafur. Skoðanir
hans voru að sönnu nokkuð óvanalegar, en
hann hefði samt ekki þurft að þegja fyrir það,
og henni fanst það ragmenskulegt af Jakob
Worse, að láta altaf múlbinda sig þannig.
Meðan á máltíðinni stóð, hafði sjera Martens,
hvað eftir annað, reynt að taka þátt í almennu
samræðunum, en honum hafði ekki tekist það.
Fólkið gaf sig alt of mikið að nýja skólastjór-
anurn, sem öllum þótti svo skemtilegur, svo
hjelt sessunautur prestsins honum líka í skefjum.
Ettir máltíðina varð hann einnig að sitja í
legubekknum hjá frú Garman, en unga fólkið
f
fór út á krokketvöllinn — í forsælunni undir
limi linditrjánna.
En Aalbom kennari gekk— »umvafinn kropp-
uðum kjúkum eiginkonu sinnar« — eins og
Delphin komst að orði, fram og aftur á breiða
gangstígnum framan við húsið og beið eftir
kaffinu. Hann var ennþá reiður yfir mistök-
um sínum og þeim móðgunum, sem hann
hafði orðið fyrir. Frúin lagði annan hand-
legginn utan um hann, og reyndi að sefa
hann.
• Hvernig getur nú maður eins og þú —
Aalbom ! — látið þetta og annað eins á þig
fá! — Ressir ungu oflátungar rekast hingað í
bili, en koma sjer svo út úr húsi á einn eða
annan hátt. Við erum samt sem áður mest
meíin; — sástu ekki að konsúllinn leiddi mig
til borðs?*
»Og svei því!« svaraði maður hennar, »hvað
varðar mig um þessar peningasálir og mang-
ara! — en að maður, sem hefir aflað sjer
jafnmikillar þekkingar og jeg, sem hefir unnið
annað eins fyrir fræðslumál og bókmentir
þjóðarinnar, skuli verða að sæta svona óskamm-
feilnum tilsvörum af öðrum eins grænjaxla —
öðrum eins —•« og hann helti úr sjer heilli
dembu af þeim verstu fúkyrðum, sem hann
átti til, og við það ljetti honum dálítið.
Aalbom átti heima hjer um bil mitt á milli
Sandgerðis og kaupstaðarins, og það varð til
þess í fyrstu, að þeim hjónum var boðið til
Garmans. Eftir það höfðu þau haft lag á að
hafa sig svo í frammi, að það var venjulega
gripið til þeirra, þegar þurfti að safna saman
gestum í snatri. Konsúllinn hafði líka hjálpað
kennaranum til að standast óvænt útgjöld vegna
útgáfu bæklings, sem hjet: »Stutt yfirlit yfir
uppruna og sögu franskrar tungu — handa
Iærðum skólum«. En fyrir ódrengilega illgirni
og öfund ýmsra, sem hlut áttu að máli, hafði
þetta ágætiskver samt ekki verið \notað við
neinn lærðan skóla, neinstaðar í landinu.
Garmansbræðurnir voru vanir að fá sjer
miðdegisdúr uppi á herbergjum sínum, en í
þetta sinn varð ekki mikið úr svefni. Peir
voru að boilaleggja alt, sem laut að dvöl
Magðalenu í Sandgerði. Hún átti að koma
eftir tvo eða þrjá daga og búa í herbergi uppi
á lofti, við hliöina á jungfrú Cordsen.
En Gabríel náði sjer í vindil og gekk síðan
hress'í bragði og saddur, eins og venjulega á
sunnudögum niður á skipasmíðastöðina, til
þess að líta eftir skipinu og tala ensku við
Mr. Robson.
VI.
Sú, sem Magðalena kyntist fyrst í nýju vist-
inni var saumastúlkan, því það varð auðvitað
að sauma henni alt nýtt, einkum ytri fatnaðinn.
Fjölskylduna í Sandgerði þekti hún áður,
að nafninu til, því hún hafði komið þangað
einstöku sinnum, en ennþá andaði á móti
henni sama kuldanum, sem hún hafði ávalt
fundið til, er hún var innanum þetta fólk.
Magðalena var samt engan veginn leiðigjörn