Nýjar kvöldvökur - 01.03.1920, Blaðsíða 32

62
NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
reykjarpípu í túlanum. A myndum voru líka
allir englar f konulíki, eða þá stundum málaðir
sem litlir drengir. Það var eins og sú hug-
mynd hefði ávalt verið ríkjandi hjá öllum lista-
inálurum, að karlmenn mundu eigi vera í Para-
dís, enda þótti henni það jafngott. Henni fanst
þeir og Iítið erindi eiga þangað, með allri sinni
óreglu og sóðaskap.
»Pú ért með hósta og hæsi, og svo ertu
með lakasta móti af gigtinni. Pú verður því að
vera heima í kvöld, Lúðvík,« sagði Friðrika að
aflíðandi nóni, daginn sem saga þessi hefst.
Skipstjórinn lá þá endilangur í legubekknum
og reykti langa pípu.
»Nei — heyrðu nú — Rikka! Jeg er vanur
að fara í leikhúsið á fimtudagskvöldin, og nú
er fimtudagur.*
Pað er nú það sama, þótt þú ættir sjálfur
að sýna þig á Ieiksviðinu, þá verður þú nú
samt að hýrast heima, eða heldur þú, að jeg
fari að sleppa þjer dauðveikum í leikhúsið, mig
Iangar ekki til að frjetta það á eftir, að þúhafir
flult þangað veikindi og komir sjálfur heim
með taki eða ef til vill óráði; og hver ætti svo
að vaka yfir þjer á eftir, gera þjer bakstra og
gegna öllum keipum þínum. Nei, góði minn,
það er eigi ofgott að fást við þig, þótt þú farir
ekki að leggja [jjer til svæsna lungnanólgu með
óráði. Sem sagt, þú verður heima og færð eitt-
hvað volgt við kvefinu, og ef til vill svolitla
vitund af koníaki út í, ef þú verður þægur.
Axel getur farið í leikhúsið í þinn stað.«
»Eg verð að fara i leikkúsið í kvöld, skal
jeg segja þjer, Rikka.«
»Svo, svo-o! Hvað svo sem á að sýna þar,
sem þú verður að sjá?«
»Hvað á að sýna! Hvað er það nú aftur?
Jú, það hiýtur að standa í blaðinu.«
»Nú, það er svona ástatt fyrir þjer, Lúðvík
litli. Afergjan í þjer að komast í leikhúsið er
uokkuð kynleg, þótt þú vitir ekki hvað eigi að
sýna — En þú getur reitt þig á, að jeg veit,
hvað dregur þig þangað, og þú mátt sannar-
lega skammast þín, eins gamall og þú ert orð-
inu. Jú, jeg er búin að reikna út, hvað þú ætl-
ar þjer og yfir hverju þú ert að voka; en í
kvöld verður þú heima og færð heitt öl, stein-
sykur og koníak, svo þjer batni hæsin, það er
þjer hollara en að vera að reyna að gefa stelpu
undir fótinn í leikhúsinu, og gera þig þannig
að fífli á elliárum þínum. Pú hugsar lítið um,
þótt jeg þyrfti að hrekjast hjeðan, ef einhver
drósin gíæptist á þjer vegna þessara þúsunda,
sem menn vita að þú átt; því hjer yrði jeg
ekki eina nótt, ef þú tækir upp á þeirri heimsku
að fara að giftast. En jeg ætla nú samt, með-
an|jeg ræð nokkru, að bæla niður flónsku þína,
og læt því Axel fara í þínn stað í leikhúsið;
aumingja skinnið þarf líka að fá að skemta sjer
stöku sinnum.«
Skipstjórinn fann að það bljes ekki byrlega,
og að árangurslaust var annað en taka saman
seglin í svona útliti. Hann þagði litla stund,
svo kom honum í hug að reynandi væri að
varpa sig áfram og spurði því góðlátlega, nærri
því með hluttekningu:
»Parft þú ekki sjálf að heiman í kvöld, Rikka?
mig minnir, að þú sjert vön að heimsækja ung-
frú Rapsted á fimtudögum, og því var það, að
jeg hefi ákveðið að fara þá daga í leikhúsið.*
Um leið og hann mælti þetta, rendi hann
með gætni augum til systur sinnar, til að vita,
hvernig hún tæki þessu. En hann leit brátt und-
an, og höfuð hans eins og kýttist cfan í háa
flibbann, þegar hún svaraði:
»Hugsaðu eigi um það, Lúðvík litli — jeg
get sjálf afsakað þetta við vinstúlku mína. Jeg
veit ofurvel hvaða skyldur hvíla á mjer gagn-
vart þjer, og jeg hika eigi við að afsala mjer
ánægjulegri heimsókn, þegar þess gerist þörf
heilsu þinnar vegna. — Annars þakka jegfyrir
nærgætnina. En jeg skal lofa þjer að skreppa
með brjef fyrir mig í pósthólfið. En þú mátt
ekki vera lengur en hálfa klukkustund í burtu.
Verðir þú ekki kominn innan þess tíma, þá
sæki jeg þig sjálf í leikhúsið, og það verður
enginn gleðileikur fyrir þig.
Kapteinninn sá, að nú mundi öll von úti
um, að hann fengi að fara í leikhúsið þetta
kvöld. Hann snaraði sjer því þegjandi í treyj-
una, bað um brjefið og hjelt af stað. bti fyrir
húsdyrunum mætti hann Axel, sem var á heim-
leið. Hann kallaði til hans:
»Varaðu þig á fellibyljum, piltur minn! —
Hann er hægur þessa stundina, en Ioftvogin
stendur afarlágt.«
Axel fór úr yfirhöfninni í forstofunni og fór
síðan inn til Friðriku systur, sem sat með
prjóna sína.
»Komdu sæll Axel. — Pú munt hafa mætt
Lúðvík bróður mínum úti fyrir? — Settu þig
hjerna og lofaðu mjer að tala fáein orð við
þig, meðan hann er úti. — Jeg er að hugsa
um að lofa þjer í leikhúsið í kvöld, — hvað
segir þú um það?«
»Gleður mig — kærar þakkir! — á jeg að
fara með bróður?«
»Nei, það var ekki ætiun mín! —• Lúðvík