Læknablaðið - 01.07.1927, Blaðsíða 26

120
LÆKNABLAÐIÐ
sí'Sasta misseri feng'iö afar slæm kveisuköst, meö vindspenningi og upp-
sölu (ileus). ViÖ rannsókn fanst vel hnefastór, hreyfanlegur, haröur, ekki
viökvæmur böggull í kviðnum h. megin. Viö op. fanst tumor af nefndri
stærö í botninum á coecum. Engir eitlar í kviönum. Var miðhlutaöur
partur af ileum og coecum, vel ut fyrir heilbrigö takmörk, og sameinaðir
garnapartarnir side to side. Tumor sýndist mjög grunsamlega malign.
\’ar ekki sendur til nánari rannsóknar. í slíkum tilfellum finst mér gott
aö gefa sjúkl. „the benefit of the doubt" eins og Bretar segja.
m. „Drainage“ canalisatio oedematis causa. Kona, 48 ára. Recidiv eft-
ir c. mammæ. Var op. gerö hér íyrir rúmum 5 árum. Góö þangað til
fyrir misseri. Þá kom 'hörð eitlabólga á hálsinn, og færðist undir og niður
fyrir clavicula. Byrjaði þá bjúgur í v. handleggnum, sem ágerðist mjög
og þjáöi hana. Handleggurinn var nú orðinn eins og mannslæri, mjög stirð-
ur og þunglamalegur. Um radical op. ekki að tala. 2 þræðir af áttföldu
silki voru með langri nál eða ífæru dregnir gegn um sár við úlnlið og
gegn um subcutanvefinn upp fyrir olnboga, síðan aftur þaðan alla leiö
upp að herðablaði, og látnir gróa inn i vefinn. Þetta lánaöist vel. Hand-
legurinn mjókkaöi mjög og varð svo brúklegur, að sjúkl. fanst mesta
bót aö í marga mánuði. Sjúkl. var enn á lífi við áramót, en eitlaþrotinn
var þá farinn að ágerast mjög og bjúgur kominn á ný, og frétti eg ný-
lega lát konunnar. (Stgr. Einarsson haföi hana til meðferöar, og fann
upp á þessari aðferð í fjarveru minni).
n. Punctiones c. aspiratione. Við kaldar ígerðir notaði eg, áður en
ljósin komu til sögunnar, venjulega Calot’s aðferð, þ. e. aspiratio, síöan
inndælingu naphthol camphré eða phenol camphré eða joðoform glycerin
og comprimerandi umbúðir. Þetta gafst oft vel. Nú oröiö læt eg nægja
að dæla út gröftinn og nota svo ljósin, og gefst þaö eins vel eða lík-
lega betur.
o. ígerðir í skurðum. Þrátt fyrir alla varúö, mun það korna fyrir alla
lækna, að grafi i skurðum við og við. Þetta hefir komiö fyrir ntig á
tímabilum annaö slagið, en svo aftur liðiö löng tímabil, að ekkert hafi
bjátaö á. Mér hefir fariö eins og fleirum, að mér hefir fallið þetta illa
og' reynt að komast fyrir ástæðuna, en sjaldan komist því sanna nær.
Þaö var einkum einn vetur, að það kom alloft íyrir, að ígerð kont eftir
kviðristu, og braut eg þá sérstaklega heilann um, og gat ekki hugsað
annað sennilegra en aö katguti væri að kenna, enda batnaði, er eg fékk
nýja sendingu. í önnur skifti hefi eggrunað gufuketilinn (Schimmelbusch),
en þó aldrei getað skilið í, að þar gæti legið fiskur undir steini. Það er
fyrst núna, sem eg hefi fengið docent Dungal til að rannsaka spursmálið
nánar, um öryggi tækja vorra, og má vera, aö sú rannsókn leiöi eitt-
hvað í ljós.
Þegar eg hefi talað viö kollega erlendis, þá hafa sumir svipaðar sög-
ur að segja, en aðrir þykjast vera hreinir sem englar af öllum slíkum
syndum. Mér er þó grunur unt, að sumir þeirra hafi viljað svíkja tíund.
Og eg hefi ætíð saknað þess í skýrslum frá sjúkrahúsum, hve oft kemur
fyrir infektion, t. d. i einföldum holskurðum. Það er þó í rauninni fróð-
legra en margt annað. Og yfirleitt eru óhöpp og yfirsjónir okkar lær-
dómsríkari heldur en mörg gæfusömu atvikin.