Læknablaðið - 01.01.1928, Blaðsíða 19

LÆKNABLAÐIÐ
13
tökum á lækningu og heilsufræðisuppeldi hinna mýmörgm breysku manna
og kvenna í London, sem þurfa lækningar viS og leita á náSir lækninga-
stofunnar miklu viS St. Thomashospital. En ekki sist dáSumst viS aS
þeirri hagsýni, sem þar lýsti sér undir stjórn hans. Þarna koma margir
tugir þúsunda árlega til lækninga, og gildir aö taka réttum tökum, svo
aS ekki fari alt í óreglu, og munar miklu um kostnaS allan, ef óhóflega
er fariS meS efni og áhöld. Alt var óbrotiS og jafnvel fátæklegt, en svar-
aSi fyllilega tilgangi sínum.
Loks vil eg nefna hinn efnilega unga gerlafræSing próf. B r o w n i n g
frá Glasgow og Dr. L y s t e r, sem fluttu ágæt erindi um mentun em-
bættislækna, og próf. K e n w o o d, sem er meS lifi og sál í sinni sér-
fræSi, sveitahygienunni, og fór meS okkur út um hina merku og blóm-
legu sveit, Bedfordshire, sem er sannnefndur matjurtagarSur og aldin-
garSur Lundúna.
Skal eg seinna gera nánar grein fyrir ýmsum málum þeim, sem á dag-
skrá voru, og sem sérstaklega vöktu athygli mína.
Af okkur, þátttakendum námskeiösins fluttu þrir erindi. Próf. S o u s a
sagöi okkur skemtilega frá heilbrigöisháttum í Brasilíu og frá starfi
sínu viö heilsufræSisstofnunina, sem hann veitir forstööu. Sérstaklega var
gaman og fróSlegt aö sjá lifandi myndir, er hann sýndi okkur af eitur-
nöörum og eitruSum köngulóm, verkun eitursins á ýms dýr, og hvernig
takast má aö búa til serum gegn eiturtegundunum. Þá flutti Dr. F y f e,
héraSslæknir frá St. Andrews á Skotlandi erindi um fyrirmyndar sam-
vinnu, sem hann hefir komiö á fót milli sín og hinna praktiserandi lækna
héraSsins, til aö koma í veg fyrir sóttir og halda góSri reglu um sótt-
varnir.
Loks flutti eg erindi um ísland og heilsufar þar fyrrum og nú, eins
og eg vissi best. Sýndi eg allmargar góöar skuggamyndir og línurit, og
var þessu sérlega vel tekiö. (Meira).
Blóðtr&nsfusionir.
Eftir Jónas Sveinsson, héraðslækni.
Sem kunnugt er, höföu fornmenn hina mestu trú á lækningakrafti
blóSsins. TrúSu þeir því, aö þor, þróttur og hverskonar kyngikraftur
hefSi þar aSsetur sitt. Mun trú sú enn viS líSi hiá almenningi. Af þess-
um eöa öSrum ástæSum geröu læknar fyrr á tímum tilraunir meS blóö-
lækningar. Herma sögur frá því, aö fyrsta blóStransfusionin hafi veriS
gerS í París áriS 1650. Segir sagan ennfremur, aö presta og lækna hafi
deilt nijög á um. hvort nota skyldi fremur dýra eSa mannablóS. Klerk-
ar báru sigur úr býtum, og var lambsblóSiö notaS. í þá daga var lambs-
blóS taliö hreinna, en annara dýra blóS, og því öruggara til þessara stór-
ræSa. Tilraun þessi mishepnaöist, sem og margar slíkar, sem síSar voru
geröar. LagSist þvi aögerS þessi smám saman niSur, og eigi eru mörg
ár síöan hún var aftur upp tekin. Þykir hún nú eitt meö sniöugustu lækn-
ingabrögSum, í höndum þess er meö kann aö fara.