Læknablaðið - 01.08.1942, Qupperneq 18

44
þingi og geröuni viö uppkast aö
því i félagi. En svo liöu þing þess
árs að aldrei kom neitt frv. og
sagöi Helgi mér, aö þaö heföi
eingöngu veriö af þvi hve fast
landlæknir lteíöi lagt aö sér aö
láta ekki af þessu veröa og fannst
mér það óþarflega mikill áhugi
fyrir því aö spilla okkar inálum.
Eftir þetta og annaö þvi líkt.
sem á undan var gengiö, kom tnér
þvi mjög á óvart þau gleöilegu
veðrabrigöi að nokkru eftir seinna
þingiö 1941, hringdi landlæknir til
ntín og sagöist vilja stofna allt aö
4 aukalæknisembætti og væru þeir
aukalæknar látnir hafa búsetu í
stærri héruðunum þar sem hér-
aösfæknir væri eiun, en auk þess
skyldir til aö aðstoða annars stað-
ar eftir þörfuin annarra héraös-
lækna og heilbrigðisstjórnar.
SpurÖi hann mig hvernig mér lit-
ist á þetta og sagði eg aö eg teldi
aö þetta gæti verið til mikilla bóta
og gleddist yfir öllu, sem í þessa
átt væri gert, úr því tillögur félags-
ins um svipaöar bætur ekki mættu
ná fram aö ganga.
Samdi landlæknir þá frv. þaö
um þetta efni, sem nú er orðið
að lögum, þó meö stórri breytingu
til batnaöar, frá því fram var bor-
ið. Frv. sendi hann okkur og höfö-
um við ekki annaö viö þaö að at-
huga, en að launin væru alltof
lág, því svo sem kunnugt er, vorti
þau ætluö aöeins kr. 300.00 á mán-
uði. Tjáði eg landjækni þaö munn-
lega, að eg óttaðist, aö lögin yröu
bara pappirsgagn og et’ginn mundi
vtlja viö þessum i-jörum lita. En
hann kvaðst óttast, að ekki þýddi
að nefna hærri upphæð við þingiö.
Það lítur og þannig út, að þing-
nefnd sú. sem flutti þetta frv. fyr-
ir landlækni, hafi einnig veriö á
sama ináli um þaö, að frv. næði
ekki tilgangi sínum eða kæmi að
LÆKNABLAÐIÐ
tilætluöum notum, eius og þaö lá
fyrir þinginu, úr því hún þóttist
þurfa að setja jafnframt þvingun-
arlög á læknakandidata svo hægi
yrði aÖ fá menn í þessar stöður,
en samkvæint brét’i landlæknis frá
2\. marz síöastl. gerði hún þaö
aö skilyrði f'yrir fylgi sínu viö
frv. um aöstoðarlækna.
Þetta frv.'um vinnukvöð kandi-
data, eöa hvaö sem á aö kalla það,
var sent stjórnum beggja félag-
ánna, L. R. og L. í. Stóð stjórn
L. R. svo vel að vígi, aö hún gat
borið þaö uudir fund í sínu félagi.
en hann mótmælti því algerlega.
Stjórn [.. I. hélt einnig fund um
máliö og var form. L. R. einnig'
mættur á fundmum ásamt Bjarr.a
lækni Snæbjörnssyni alþingism.
Um þann fund bókuðum viö á
þessa leiö:
„Stjóru L. I. vill ekki að svo
stö'ddu taka afstöðu til frv. ujn
vinnukvöð læknakandídata. Iíins-
vegar telur hún eins og fyr laun
þau, sem gert er ráö fyrir, aö að-
stoöarlæknar hafi, of lág og litlar
líkur til aö nokkur læknir fáist til
þess aö sækja um stöðurnar nema
launin verði hækkuö til muna, og
var ákveðið að stjórnin reyndi af
fremsta megni að koma því í
kring. Var formanni faliö aö eiga
tal viö þingnefndir um þetta efni.“
Þaö þykir ef til vill vesalmann-
legt af stjórn félagsins, aö taka
ekki afstöðu til áðunefnds frv.,
en því er til aö svara, aö hún áleit
rnáliö svo afdrifaríkt stefnumál.
að hún heföi ekki heimild til þess,
enda hafÖi hún eiits og eg áður
gat um látið þá skoöun í ljós, aö
hún teldi sig ekki geta lagt á úr-
skurð um nokkurskonar þvingun-
arlög, er í því skyni væru sett, að
þvinga menn í læknisembætti.
nema leita íyrst álits aðalfundár.
Hún hafði og alltaf fram til þessa