Læknablaðið - 01.01.1946, Blaðsíða 25

L Æ KNABLAÐIÐ
13
hj’rjun komi 0,20 gr. á livert
kg. líkamsþunga, og siðan Vo
af þeim skammti á 4 tíma fresti
nótt og dag, þangaÖ til þau
hafa verið hitalaus í 2—3 sól-
arhringa, og er þá ráðlagt að
minnka skammtinn verulega.
Þess skal getið, að við lek-
anda nægja litlir skammtar af
sulfapyridin og sulfathiazol.
Venjan er að gefa 3 gr. fyrsta
daginn, en síðan 2 gr. daglega
í 7—8 daga. Við cvstopyelitis er
einnig ástæðulaust að sjúkling-
urinn fái meira en 2—3 gr. af
sulfatliiazol daglega. Við hlen-
orrlioea neonatorum hefir
reynst vel að gefa 0,20 gr. af
sulfathiazol í byrjun og siðan
6—8 ctgr. á 4 tíma fresti. Ný-
fæddum hörnum má gefa lvf-
ið í mucilago gummi arab.
Sulfaguanidin er gagnslítið
nema við þarmabólgu. Við dys-
enteria er gefið 0,05 gr. á kgr.
á 4 tima fresti nótt og dag,
þangað til bregður til bata, en
siðan skal gefa sama skammt
3—4 sinnum á dag i nokkra
daga. Við colitis ulcerosa hafa
menn reynt 3 gr. 4—5 sinnum
á dag, með talsverðum árangri
stundum, að þvi er virðist.
M.iög hefir verið látið af að
undirbúa sjúklinga undir re
sectio coli og aðrar meiri hált
ar aðgerðir á þörmum með
hvi að gefa þeim 3 gr. af lyf-
inu þrisvar sinnum á dag i 4
daga á undan aðgerðinni.
Heppilegt þvkir, að gefa Ivfið
einnig á eftir aðgerðinni, eins
fljótt og verða má. Við aðrar
sýkingar í þörmum kemur Ijf-
ið stundum að nokkm h.il.ii.
Einkum er ástæða til að reyna
Jrnð við alvarlega gastroenter-
itis á hörnum,, og þarf ekki að
skera skammtinn við nögl sér,
þvi að tiltölulega lítið af lyfinu
berst út i blóðið. Eins og önn-
ur sulfalyf er það gagnslaust
við typhus ahdom. og para-
typhus.
Succinylsulfalhiazol. (sulfa-
suxidin) fæst ekki hér i lyfja-
húðum, enn sem komið er. Það
hefir mikið verið notað á und-
an resectio coli, líkt og sulfa-
guanidin, en i öllu stærri
skömmtum. Succinylsulaftliia-
zol reynist einnig vel við dys-
enteria, en er þó naumast eins
áhrifamikið og sulfaguanidin.
Það hefir mikið verið reynt við
colitis ulcerosa og virðist ofl
gefast vel við þann sjúkdóm.
Mikill kostur er, að lyfið berst
lítið út um líkamann og að
sáralítil hætta er á eiturverk-
unum.
Sulfanilamið og natriumsölt
þau, sem fyrr voru nefnd, eru
nothæf til inndælingar i æð.
8gr. af sulfanilamið leysast upp
í lítra af 25° heitu vatni, en
natriumsöltin eru vel leysan-
leg. Venja er, að nota af þeim
5% upplausn í aqua destillata.
Upplausn þessi er mjög lút-
kennd og gæta þarf þess vand-
lega, að ekkert fari utan við