Læknablaðið - 01.03.1946, Qupperneq 12
36
L Æ K N A B L A Ð I Ð
ar kornu í stór-hópum úr þvi
að kom fram í marz-mánuð,
því að þar byrjar blómgunar-
tími grasanna f^'r og sjúkling-
arnir þurfa að vera orðnir ó-
næmir í maímánuði. £ins og
eg sagði áðan, þá hefir öllum
þeiin sjúklingum, sem eg ln fi
liafl með þennan sjúkdóni,
batnað mjög vei. Þr ir sjúkling-
ar, sem komu fyrst til min i
sumar, hafa ekki fengið svo
langa meðferð, að liún hafi get-
að talizt fullnægjandi, en iafn-
vel þótt þeim væru ekki geí'n-
ar nema nokkrar dælingar, þá
nægði það til þess að þeim létvi
mjög mikið, og hafa allir verið
mjög ánægðir með meðferð-
ina.
Þess er vert að geta, að þótt
grösin séu mismunandi og
frævlar þeirra mismunandi, þá
virðist það vera sama efnið í
öllum tegundum, sem veldur
ofnæminu. Það er því mikils-
vert að vita, að það er nóg að
hafa Timotliy gras til þess að
gera menn ónæma með, og
þurfa menn því ekki að brjóta
heilann um það, hvort sjúk-
lingurinn sé viðkvæmur fyrir
cinni eða annari grastegund.
Ekki hefi eg rekið mig á
neinn sjúkling hér, sem sé of-
næmur fyrir birkifrjódufti, en
vel er það mögulegt, því að er-
lendis er mikið um það, að
nlenn séu næmir fyrir frjó-
dufti ýmissa trjátegunda, enþar
gildir ekki það sama og um
grösin, því að þá þarf að prófa
hverja trjátegund fyrir sig og
gera menn ónæma fyrir lienni,
cn engin ein trjátegund til, sem
gildi fyrir allar.
En það geta verið til fleiri
hlutir í loftinu heldur en frjó-
duft, sem menn geta verið of-
næmir fyrir. Til min kom 43
ára gömul kona i nóvember s.l.,
sem kvartaði undan því, að
hún hefði þá í rúmt liálft ár
átt vanda til að fá nefstiflu, og
siðastl. sumar kláðafiðring i
augun. Hún fékk allmikinn
höfuðverk með nefstífluköst-
uniim. Við hörundsprófanir á
henni kom í ljós, að hún var
viðkvæm fyrir liveiti. Og þeg-
ar eg fór að spyrja hana út
lir, kom í ljós, að hún liafði
gert töluvert mikið að því að
haka og hafði hrærivél og þá
vitaskuld þyrlaðist hveitið upp
í loftið. Var sýnilegt, að það gat
verið orsökin til einkennanna
frá augum og nefi og þá höf-
uðverkjarins jafnframt. Eftir
að liún gætli að sér að þessu
levti, snar-hættu öll þessi ein-
kenni, en þar sem hún var dá-
lítið vantrúuð á að þetta gæti
verið orsökin, sannfærðist liún
um það, þegar hún fór nokkru
seinna að hræra köku og fékk
þá undir eins slæma nefstíflu
og höfuðverkjarkast upp úr
því. Síðan hún hætti að útsetja
sig fyrir allt hveitiryk, hefir
hún ekki kennt neins af sín-
um fyrri einkennum.